Biz bu köşede her “İslam ile demokrasi bağdaşmaz” dediğimizde kendilerini “demokrat” sanan kimi İslamcı yazarlarla siyasal İslamın destekçisi “liberal demokratlar” ateş püskürüyorlar.

Oysa hayat bizi doğruluyor. Mısır örneği ortada; bu yıl yapılan cumhurbaşkanlığı seçimlerinde Müslüman Kardeşler’in aday gösterdiği Hayrat Şatır’ın adaylığı düşünce, yerine seçilen ve ikinci turda oyların yüzde 51.7’sini alarak cumhurbaşkanı olan Muhammed Mursi’nin uygulamaları, ikiye ayrılan toplumu bir çatışmaya sürüklüyor.

Müslüman Kardeşler’in çoğunlukta olduğu Kurucu Meclis’te önceki gün onaylanan yeni anayasa taslağı, “şeriat hükümlerine dayanması nedeniyle” laiklerin, Hıristiyanların ve yargının büyük tepkisini çekiyor. İnsan Hakları İzleme Örgütü’nden Joe Stork “İnsan haklarının korunması konusundaki eleştiriler sürerken anayasa taslağının aceleyle kabul edilmesi büyük sorun yaratacak” derken, Uluslararası Af Örgütü de yayımladığı açıklamayla anayasa taslağının Mısır’ın kadın hakları ve anlatım özgürlüğüne bağlılığı konusunda ciddi soru işaretleri yaratacağını belirtiyor.

***

Tahrir Meydanı’nda toplanan Mursi karşıtları, Cumhurbaşkanı’nın yasalara kendi konumunu güçlendirecek müdahalelerde bulunmasını ve yeni anayasa taslağını protesto ederken, onlardan daha kalabalık olan Müslüman Kardeşler yandaşları da Kahire sokaklarında Mursi’ye “Ülkeyi temizle! Liderimiz, biz seninleyiz! Bizim anayasamız Kuran’dır!” çağrısı yapıyorlar.

Arap Baharı, Mısır’da çoktan karakışa dönüşmüş; Müslüman Kardeşler iktidarında ülke bir şeriat devleti karanlığına doğru sürükleniyor.

Mısır’da olan bitenler bir dogmalar bütünü olan İslam ile demokrasinin bağdaşamayacağını bir kez daha ortaya koyuyor. Mısır’da yaşanan süreç gelenin gideni aratacağını gösteriyor. Batı dünyasının Suriye’de Müslüman Kardeşler öncülüğünde ve El Kaide destekli iktidara silah zoruyla el koyma planlarına mesafeli durmasının bir nedeni de bu!

Suriye’de Müslüman Kardeşler lehine olası bir iktidar değişikliği yaşanacak olan süreç de Mısır’dakinden farklı olmayacak.

***

Suriye’de Esad rejimine karşı savaşan şeriatçı ittifakın en büyük destekçilerinden biri de Katar ve Suudi Arabistan’ın yanı sıra Türkiye. Başbakan ve öbür iktidar sözcüleri konu Suriye oldu mu “diktatörün zalimliğini” dillerinden düşürmüyorlar, fakat Suriye’de halen var olan laikliğin akıbeti konusunda tek söz söylemiyorlar.

Herhalde bunun bir nedeni olmalı, öyle değil mi?