Adada bugün yaprak kımıldamıyor. Meteoroloji değerleri adadaki rüzgârın hızını 22 km/saat olarak gösteriyor. Bu “rüzgâr” denizde olmalı diye düşünüyorum. Henüz öğle olmadı, sıcağı seven kedilerimiz bile “bu kadar da olmaz” diye düşünmüş olmalılar ki kendilerine gölgelik bir yerler bulmuşlar, baygın baygın yatıyorlar. Her şey sıcağına dayanılmaz bir gün daha geçireceğimizin habercisi.

En iyisi soğuk bir duş alıp yatağa uzanmak…

***

Akşamüstü belki biraz esmeye başlar, ben de bir süreliğine kahveye çıkar, komşularla sohbet ederim. Bizim komşular çoğunlukla Rum, birkaçı dışında çoğu Yunanistan’da yaşıyorlar, ama hepsi de bu köyün, eski adı Gliki olan Eski Bademli köyünün yerlileri. Aralarında profesör olanı da belediyede temizlik işçisi olanı da var.

1965-1974 arası göç her birinin hayatını altüst etmiş, şans kimine gülerken, kimine de hiç gülmemiş. Ortak konuları şu sıralar Yunanistan’daki ekonomik kriz; bu öyle bir kriz ki işçi, profesör, esnaf ayırt etmeden tümünü vurmuş. Geleceğe ilişkin umutları ise sıfır, serde iktisatçılık da olduğundan bana soruyorlar ne düşündüğümü. İster istemez içine umut kırıntıları serpiştirdiğim beyaz yalanlarla geçiştiriyorum sorularını. Üzülmesinler istiyorum.

Sonra onların soruları geliyor; “seninkiler” diyorlar…

***

Rum dostlarımın “seninkiler” diye söz ettikleri bizim “Silivri mahkûmları”. Haklarında herhangi bir yargı hükmü olmaksızın, yani gerçekten bir suç işleyip işlemedikleri bilinmeksizin, evrensel “suçsuzluk ilkesi” göz önüne alınmaksızın, cezaevlerinde yıllardır çürütülen, mahkûm olmadan mahkûmlaştırılmış insanlar.

Serbest bırakılma istemleri her seferinde “kaçma şüphesi”, “delilleri karartma şüphesi” ya da “deliller henüz toplanamadı” gerekçesiyle geri çevrilen yazarlar, televizyoncular, milletvekilleri, gazeteciler, bilim adamları, her rütbeden subaylar…

Bu insanların ortak özelliklerinin AKP’nin bu ülkede kurmak istediği düzene karşı çıkmak olduğunu herkes gibi Atina ya da Selanik’te yaşayıp da Türkiye’de ne olup bittiğini merak eden komşularım da biliyorlar.

Sırf sindirilsinler, sesleri kısılsın, boyunları eğilsin, omuzları çöksün diye bunca yıldır içeride tutulduklarını da...

Fakat bir türlü sindirilemiyorlar, sesleri kısılmıyor, boyunlarını eğmiyorlar, omuzları çökmüyor, tam tersine yargıçların karşısında kendilerini aslanlar gibi savunuyorlar, kitap üzerine kitap yazıyorlar…

Yazdıklarını yüz binler okuyor.

***

Komşularımın “seninkiler” dediği “benimkiler” ile her konuda anlaştığımı, görüşlerini, düşüncelerini bire bir paylaştığımı söylemem zor. Çünkü aralarında benimle aynı özgür havayı soludukları dönemlerde kıyasıya eleştirdiklerim, kavga ettiklerim de var. Ama bu uğradıkları haksızlıklar, hukuksuzluklar, çektikleri zulümler, bırakıldıkları mağduriyetler karşısında sesimi yükseltmemem için bir neden oluşturmuyor.

Haklarında evrensel hukuk ilkeleri uygulanana, özgürlüklerine kavuşana kadar onlar “benimkiler” olarak kalacaklar.

Yarın pazartesi; bakalım yargıçlar haklarında ne karar verecekler? Öyle ya nur topu gibi bir III. Yargı Reformu Paketimiz var TBMM tarafından yasalaştırılmış. Ortak beklenti “benimkiler”den de yarından tezi yok en az 35 kişinin serbest bırakılacağı yönünde.

Bekleyip göreceğiz.

Ve o zaman yargımız “yüce” mi yoksa “cüce” mi anlayacağız.