Biten yılın çok hayrını görsek, hüzün dolar ve bitmesini kutlamazdık. Ama öyle değil, insan umut eden bir canlı. Saatler gece yarısına yaklaşırken hep birlikte geriye doğru sayıyor ve gelen yılı kutluyoruz. Yaşamla ölüm arasında bu işlemi kaç kez yapacağımız belirsiz; tadını çıkarmakla da doğrusunu yapıyoruz.

İnsanın yaşama tutunmak için başkalarına zarar vermeden yarattığı tüm nedenler iyidir. Zordur bunca çürümenin, yozlaşmanın, sömürünün ortasında yaşama tutunmak için nedenleri tazelemek. Nedenleri tazelemeye vesile olduğu sürece yeni yıl iyidir, kutluyoruz.

Elbette hepimiz yeni yıldan sağlık, huzur, mutluluk, sevdiklerimizle birliktelik ve geçimimizi sağlayacak kadar para bekliyoruz. Bunlar özel dileklerimiz.

Bir de kamusal meselelerimiz var.

İnsanın insanı sömürmediği bir dünya istiyoruz.

Kula kulluğun son bulmasını arzuluyoruz.

Çocukların, kadınların öldürülmediği, işçilerin iş cinayetlerine kurban edilmediği bir 2020 bekliyoruz.

Yalanın, talanın hâkimiyetinin son bulmasına hasret çekiyoruz.

Nâzım’ın dizelerindeki gibi, “bir ağaç gibi tek ve hür ve bir orman gibi kardeşçesine” yaşamak özlemi duyuyoruz.

Dünyanın daha iyi bir dünya olmasını, çocukların öldürülmediği, savaşların, terörün bittiği bir yer haline gelmesini, savaşlara harcanan bütçenin halk için kullanılmasını bekliyoruz.

İşsizlerin iş bulmasını, çalışan çoğunluğun hakkıyla, insan onuruna yaraşır bir ücretle yaşamasını, emeklilerin geçim kaygısı çekmeden, başka işlerde çalışmak zorunda kalmadan günlerini huzurla, keyifle geçirmesini diliyoruz.

Kütüphanesiz okul kalmamasına, hastalara şifa bulduracak bir kamusal sağlık sisteminin yaratılmasına hasret çekiyoruz.

Adam kayırmacılığın, ayrımcılığın, her türlü adaletsizliğin son bulmasını, insan haklarına uygun bir düzenin hâkim hale gelmesini arzuluyoruz.

Listeyi uzatmak mümkün. Dilekler, arzular, özlemler bitmez. Bu hasret bizim.

Ama şundan eminim: Yeni yılı kutlayan herkes, bu büyük değişimlerin takvimde basit bir sayı değişikliğiyle gelmeyeceğinin farkında. Ne gelecekse bizden gelecek, bizimle olacak, biz bulup yaratacağız o çareleri. Kurtuluşu bizim dışımızdan beklemeyeceğiz. Farkındayız.

Öyleyse neyi kutluyoruz? Yeniden başlamayı, umudu tazelemeyi, en sevdiğimiz insanlarla birlikte olduğumuz güzel bir akşam sofrasında ya da taptaze, demli bir çayın eşlik ettiği yeni yılın ilk kahvaltı sofrasında, ikiyüzlülüğe, çürümüşlüğe, yalanın ve talanın hâkimiyetine karşı iyilikle, güzellikle, tebessüm dolu hikâyelerle moral depolamayı kutluyoruz. Hakkımızdır, kutlu olsun.

Yeni yılda umudu, dayanışmayı, iyiliği ve güzelliği çoğaltalım. İyi seneler.