Galatasaray, bir önceki hafta kaybettiği iki puanı silmiş kafasından. Kendi sahasında, kaldığı yerden devam etmek, hızlı başlamak istiyor oyuna. Linnes’in formasını kapan Latovlevici, tam da bu hıza katkıda bulunuyor. Hızlı çıkıyor, isabetli paslarla oyunu rahatlatıyor ve güven veriyor. Gelin görün ki, evdeki bu hesabı çarşıya uydurmayan faktörler de var. Biri teknik direktörün tercihi: Ndiaye, Fernando’nun yanına çekilmiş. Amaç muhtemelen Tolga’nın ‘golcü’ yönünden daha fazla faydalanmak. Ndiaye ciddi bir çaba gösterse de, ikisi de her zamanki atağa yönelik performansları konusunda daha tutuk kalıyor. Diğer faktör ise rakip… Kemal Özdeş’in, 4-3-3 olarak kurguladığı taktik dizilişte, disiplinli bir alan savunması ön planda ki, bu da Galatasaray’ın kontrolü tamamen ele almasını sekteye uğratıyor. Ancak oyunu zevksizleştiren bir anlayış değil bu. Hızlı çıkışlarla gole de gitmeye çalışıyorlar ki, iki tarafın da benzer şekilde birbirini zorladığı anlarda oyun keyifli bir tempo kazanıyor…

Tempo var ama...
Tempo açısından zengin, pozisyon açısındansa nispeten kısır olan maçın ilk yarısında, net pozisyonlar Galatasaray’ın hanesine yazılıyor daha çok. Sonunda da 44. dakikada, Gomis’in zorlamasıyla başlayan ve Belhanda’nın desteğiyle devam eden bir atakta, Gomis pozisyonu tamamlıyor ve seyirciyi hem ‘Sen Olsan Bari’ şarkısıyla hem de keyifli gol sevinciyle buluşturuyor.

G.Saray hakimiyeti
İkinci yarıda, Kasımpaşa biraz daha Galatasaray’ın oyununu bozmayı hedefliyor, gol atmaktan ziyade. Galatasaray ise olası galibiyeti daha fazla golle sağlamlaştırma derdinde… Bu iki niyetin birleşimi, ağırlığı Kasımpaşa yarı sahasında geçen, Galatasaray hakimiyetinde bir oyunla sonuçlanıyor. Nitekim 79’da Serdar Aziz’in kafayla yaptığı asisti Gomis tamamlıyor. Aslan yürüyüşü eşliğinde ‘Sen Olsan Bari’ye bir daha keyifle eşlik ediyor seyirci. İşte böyle de tamamlanıyor maç: Mükemmel olmasa da tempolu futbol ve Aslan pençeli 2 Gomis ‘bari’sine 3 puan…