Aslında şunlardan bahsedecektik: Galatasaray adına sezonun ilk maçında Fatih Terim’in 4-2-3-1’lik taktik düzeninde, iki yeni bekiyle oyunu hızlıca rakip sahaya yıkmaya çalıştığından. Ancak bu planın önce Marcao ve Luyindama’nın formsuzluğuna, sonra orta sahayı son derece kalabalık tutan ve fiziğini iyi kullanan Giresunspor’un oyun anlayışına takıldığından. Galatasaray’ın kendisine gelmesi için 30 dakika geçmesi gerektiğinden. Bu sürede varlık gösteremezken Giresunspor’un, her ne kadar büyük tehlike yaratmasa da özellikle Balde ile yaptığı hızlı çıkışlarla kovaladığı pozisyonlardan. Sonra 31. dakikada, Feghouli’nin kaleciden dönen vuruşunu takip edip tamamlayıp Galatasaray’ın bu sezondaki ilk golünü imzalayan Diagne’den. Sonra 38. dakikada Boey’e yapılan faule çalınan penaltıyı atamayışından ya da başka bir bakışla eski takımına karşı forma giyip bu vuruşu kurtaran Okan’dan. Ardından bu sefer Diagne’ye yaptığı faul nedeniyle kırmızı kartla atılan Hüsamettin’den ve bu kez (kenardan gelen kararla) verilen penaltıyı kullanan Cicaldau’nun Galatasaray’ın bu maçtaki ikinci, kendisinin Galatasaray’daki ilk golünü imzaladığından. Ama... 

Ama bunun yerine Marcao’dan konuşuyoruz! 60. dakikada, görev bölgesinden koşarak gelip, bu yazı yazılırken henüz sebebini bilmediğimiz bir şekilde Kerem’e önce kafa sonra yumruk atan Marcao’dan. 2019’dan beri giydiği formanın ne anlama geldiğini, profesyonel futbolcu olmanın gerekliliğini ve en önemlisi insan olmanın ne demek olduğunu hiç anlamamış olan Marcao’dan. Nitekim, hakem son derece doğru bir kararla kendisini oyundan atıyor. Bu karar aynı zamanda bir anlamda maçı da bitiriyor. Zira oyuncu değişikliklerine rağmen iki takım da üzerlerine yapışan şaşkınlığı atamıyor. Maçtan geriye Galatasaray’a zehir gibi ama önemli bir üç puan bir de acilen, dileyeceği özür, yapacağı açıklama ne olursa olsun takımdan “ACİLEN VE KOŞULSUZ” gönderilmesi gereken bir stoper kalıyor...