Empati yapabilmek en önemli erdemdir uygar insan için:
İnsan kendini karşısındakilerin yerine koyabildiği, onların duygularını, düşüncelerini anlayabildiği oranda, başkalarına da kendisine istediği saygıyı gösterebilir.
Muhtemelen annemin ve babamın öğütleri, birbirlerine ve bize karşı tutum ve davranışları kadar ağabeyimin yumuşak ama eğitici olan tavrı da, empati yeteneğini ailede kazanmamda etkili olmuştu:
Derken, akademik kariyer; bilginin değerini ve inancın önemini öğrenme yılları...
Siyasetin içinde yaşarken felsefi planda Bülent Ecevit’le yapılan ve Erdal İnönü ile devam eden bilgi ve inanç arasındaki çelişki tartışmaları...
Hep empati yeteneğimin gelişmesine yardım etti.

***

AKP’li yöneticileri, politikacıları, AKP’ye ve Erdoğan’a en ağır (benim asla söyleyemeyeceğim, hakaret gibi) eleştirileri yöneltmiş ama sonradan partiye katılmış olan bugünkü ve eski bakanları...
Partili olmayan ama AKP’ye oy, Erdoğan’a destek veren İkinci Cumhuriyetçileri, solcuları, liberalleri...
Özellikle de, AKP’ye oy veren sıradan seçmenleri...
Anlamaya çalışıyorum.

***

Hiç kuşkusuz sıradan seçmenle profesyonel politikacıların bir partiyi destekleme nedenleri farklıdır ama bunlar genel olarak, kabaca, şöyle özetlenebilir:
Bir bölümü aileden öyle gördükleri için...
Bir bölümü kimlikleri, inançları için...
Bir bölümü iktidarın nimetleri, para, makam, mansıp, çıkar uğruna...
Bir bölümü lidere inandıkları için...
Bir bölümü iktidarla özdeşleşmek, başarı duygusunu tatmak için...
Bir bölümü (söylemlerine bakarsanız, iktidarı destekleyenlerin hepsi, her zaman) gerçekten vatan, millet uğruna...
Bir bölümü yukardakilerden farklı nedenlerle.

***

İçlerinde mutlaka, uygar, eğitimli, dünyayı bilen, evrensel değerlere saygı duyan pek çok kişinin bulunduğu AKP’nin yönetici kadroları, bakanları, milletvekilleri, belediye başkanları, yani Türkiye’yi yönetenler...
Ve yine içlerinde, mutlaka eğitimin önemini bilen, demokrasiye, laikliğe, barışa, adalete inanan, çağdaş nitelikli milyonlarca insanın bulunduğu AKP’ye oy veren seçmenler:
Ülkenin nereye sürüklendiğini görmüyorlar mı?
Demokrasinin, insan haklarının, adaletin, ifade ve medya özgürlüğünün, eleştirinin bu kadar baskı altında olduğu...
Eğitimin gittikçe evrensellikten uzaklaştığı bir düzenin...
Sadece parçası değil, o düzenin yaratıcısı ve koruyucusu olmaktan rahatsızlık duymuyorlar mı?
Gerçekten çok merak ediyorum!