AKP ve yandaşları bugüne kadar, başarısızlıkları için hep bir mazeret uydurdu:

“Kürt sorununu çözeceğiz ama ordu izin vermiyor!”

“Yargı üstümüze geliyor, elimizi zayıflatıyor!”

“Derin devlet altımızı oyuyor!”

“Yargı kritik kararlarla önümüzü kesiyor!”

“Hükümet olduk ama iktidar olamadık!”

***

Zaten temeli çürük olan bu mazeretler artık bütün geçerliliğini yitirdi:

AKP, tek parti iktidarını devletin bütün kesimlerinde kayıtsız koşulsuz egemen kıldı.

Bürokrasiye zaten hâkimdiler.

Cumhurbaşkanlığı bir AKP’lide.

Güvenlik güçleri, istihbarat örgütleri tamamen denetim altına alındı.

Silivri davalarıyla tüm medyaya, yazarlara, politikacılara, muhaliflere göz dağı verdiler.

Üniversiteler bu kez siyasal iktidar önünde esas duruşa geçti.

Vergi cezalarıyla özel kesimi, medya patronlarını hizaya soktular.

Yine çeşitli davalarla ve medya aracılığıyla, ordunun tüm etkisini sıfırladılar.

12 Eylül 2010 referandumuyla da yargıyı da tümüyle ele geçirdiler.

***

Bütün bu oluşumlar açıkça gözlemlendiği ve Başbakan Erdoğan’ın sert ve cezalandırıcı tutumu bilindiği için herkes kendine çekidüzen verdi:

Patronlar yeni duruma uyum sağladı…

Medya sustu…

Haksızlıkları, hukuksuzlukları içlerine sindiremeyen komutanlar istifa etti.

Yargı, siyasal iktidarın emrine girdi.

Tüm ülke, AKP iktidarı ve onun tartışılmaz lideri Erdoğan için “dikensiz bir gül bahçesi” oldu.

***

Artık mazeret kalmadı…

Bir yandan mutlak hükmetme kudretine sahip olup, hükümet edip, öte yandan yetkisizlikten, güçsüzlükten yakınmak, sorumlulukları başkalarının üstüne atmak artık olanaklı değil.

Toplumda müzakere etme, danışma, uzlaşma kültürü zaten eksikti…

Artık bütünüyle ortadan kalktı:

AKP’nin ve onun tartışılmaz lideri Erdoğan ne derse oluyor, ne derse o olacak!

***

Bu kadar büyük bir sorumluluğu, dünyanın ve Türkiye’nin bu değişim ve bunalım döneminde tek bir parti, tek bir lider kaldırabilir mi?

Kuşkularım var…

Hele hele kültürü, kökenleri, birikimi, bugüne kadarki tutum ve davranışları, uygulamaları dikkate alındığında bu kuşkularım korkuya dönüşüyor!

***

Pek doğal olarak toplumsal ve siyasal süreçler düz mantıkla değil, diyalektik etkileşimle gelişir.

Bütün bu olup bitenlerin önemli bir sonucu var:

AKP iktidarı ve Başbakan Erdoğan, artık iktidar olmanın tüm sorumluluklarını yüklenmek zorunda.

Hiç kuşkusuz her başarı onların hanesine yazılacak…

Ama her başarısızlığın sorumluluğunu yüklenmekten ve bedelini de kamuoyu nezdinde ödemekten kaçınmaları artık olanaksız.

3 Kasım 2002 seçimleriyle başlayan süreç, 12 Haziran 2011 seçimleriyle ve bu seçimlerin hemen ardından yaşanan olaylarla artık doruğa ulaşmış durumda.

Bundan sonra yeni dönemin diyalektiğini yaşayacağız!