“Zamanın ruhu” denilen şey nerededir?

Kalabalıkların haykırışlarında mı?..

Çoğunluğun baskısında mı?..

Muhalif görüşlerde mi?..

Öncü, aykırı bireylerde mi?..

Politikada mı?..

Bilimde mi?..

Sanat ve edebiyatta mı?..

“Zamanın ruhu” sanat ve edebiyattadır bence!

Çünkü sanatçı ya da edebiyatçı, genel olarak insanı, ayrıca günün, çağın insanını en iyi ve en güzel yansıtan kişidir.

***

Mustafa Balbay’ın, “içerde” yazdığı kitaplara bir yenisi eklendi:

“Yargıtatör.”

Bu sözcüğü yazarken, kelimenin altını kırmızı ile çizen bir uyarı geliyor ekrana:

“Böyle bir sözcük yok” diyor bilgisayar programı bana!

Evet, Mustafa Balbay gerçekten de birikimiyle, zekâsıyla, kalem gücüyle ve de ne yazık ki başına gelenlerle, dilimize yeni kavramlar, yeni terimler ve sözcükler kazandıran bir arkadaşımız.

Yargıtatör bir piyes:

İki perdeden, birinci perdede 8, ikinci perdede 6 tablodan oluşan bir sahne oyunu.

Balbay, ayrıca oyunun başına bir “Önsöz”, sonuna bir “Sonsöz” yazmış.

Önsöze “Silivri Cezaevi ve cezaevi sınırları içindeki duruşma salonu 4 yılda 150’ye yakın kitap yarattı. Deyim yerindeyse bir Silivri edebiyatı oluştu” diye başlamış.

Hiç kuşkunuz olmasın, bu “Silivri külliyatı”, onu üretenleri de, ürettirenleri de sonsuza kadar yaşatacak!

***

Dünyada ve Türkiye’de değişim rüzgârları sırasında yazılan, bir anlamda “zamanın ruhunu” yansıtan birçok oyun vardır.

Dünya edebiyatından aklıma gelen ilk oyun, İonesco’nun bir faşizm eleştirisi olan “Gergedan”dır.

Türkiye’de ise Haldun Taner’in Demokrat Parti dönemindeki politikacıları eleştirdiği “Günün Adamı” ve Uğur Mumcu’nun 12 Mart 1971 eleştirisi olarak yazdığı “Sakıncalı Piyade” adlı oyunlar, yazarlarının ölümsüzlüğüyle birlikte sonsuza kadar yaşayacaktır.

Şimdi Balbay da, zaten tarihe not düşen yazılarıyla yakaladığı “zamanın ruhunu” yansıtma işlevini, bir de oyun yazarı olarak pekiştirmiş bulunuyor.

Yargıtatör, kolay ve zevkle okunan, zekice ve güzel yazılmış bir oyun.

Sanıyorum iyi bir yönetmenin elinde enfes bir sahne eseri olur.

\n