Elbette tanıyoruz Atatürk’ü.

Her ‘bağımsız karakter’de tanıyoruz onu.

Her ‘akılcı düşünen insan’da tanıyoruz.

Her ‘uygarlık tutkunu’ olanda.

Her ‘yurtsever’de.

Her ‘bilimi yol ışığı’ bilende.

İnsanı ayırmayan ‘laik düşünen’de.

‘Her koşulda yürekli olan’da.

‘Sanatsever’ kişide.

‘Zeki, çevik, dürüst sporcu’da.

Elbette tanıyoruz Atatürk’ü.

Aramızda ‘o’.

Bizlerde.

Bu niteliklerde.

Atatürk yaşıyor.

***

Mustafa Kemal düşünüyordu.

Yanında Kuvayı Milliye zabitleri.

Gururlu insanlar.

Bellerinde tabancaları.

Yanlarında haritaları.

Öfkeli halk.

‘Birleşelim, dövüşelim’ diyen halk.

Yorgun halk.

Kaygılı esnaf.

Korkanlar. Düşmanla uzlaşmadan yana olanlar.

Vatan satıcıları.

Fırsatçılar.

Mustafa Kemal düşünüyordu.

Aklının hesap yanıyla.

Yüreğinin yangınıyla yolunu çiziyordu.

Vatanının geleceğini çiziyordu.

1923’ü.

2023’ü.

2123’ü.

Bir volkan gibi patlıyordu.

Güneş gibi aydınlatıyordu.

Yaz günleri gibi ısıtıyordu.

Ilık bir yağmur gibi yağıyordu.

Başardı.

Ve hiç üstüne alınmadı.

‘Milletim başardı’ dedi.

‘Türk milleti başardı’.

Geleceği gençliğe emanet etti.

Öğretmenlere emanet etti.

Ordusuna emanet etti.

Ulusuna emanet etti.

1938, 10 Kasımı’nda.

‘Benim naçiz vücudum elbette bir gün toprak olacaktır’ dedi.

Böyle veda etti ulusuna.

Böyle veda etti vatanına.

***

Ama toprakta kalmadı Atatürk.

Toprakta kalamadı.

Işık oldu ulusuna, vatanına.

Aydınlattı geleceğin yolunu.

Çok uğraştılar. Çok uğraşıyorlar.

O ışığı kapatmak için çabalıyorlar.

Olmuyor.

Atatürk’ün saçtığı ışık bir türlü kapanmıyor.

Kapanmaz da.

Çünkü o ışık ‘Aydınlanmanın ışığı’dır.

O ışık ‘insanlığın evrensel ışığı’dır.

O ışığı taşıyan meşaleyi,

Sokrates taşımıştır,

Voltaire taşımıştır,

Jean Jack Rousseau taşımıştır.

Beethoven taşımıştır.

Dvorak taşımıştır.

Dostoyevski taşımıştır.

Shakespeare taşımıştır.

Cervantes taşımıştır.

Dante taşımıştır.

O ışık sönmez. Söndürülemez.

Atatürk insanlığın ışığını taşıyor.

O ışığı her yerde görüyoruz. Göreceğiz de.

***

Bir bulut gelir, güneş görünmez olur.

Gece olur. Gündüzün ışığı kaybolur.

Bir gün olur. İnsan hüzünlenir.

Bir dönem olur. Umutlar sislenir.

Her şey geçicidir.

Atatürk’ün sözüdür:

‘Geldikleri gibi giderler.’

Güneş yeniden görünür.

Işık yeniden parlar.

Umutlar karar olur.

Kararlar sonuç olur.

Atatürk yeniden doğar.

Bizimdir.

Bizdedir.

Biziz…

TÜYAP: 17 Kasım 2011, Perşembe,14.30-15.30

Atatürk Haftası: Çocukta Zekâ Gelişimi ve Müzik