Şiddetli bir virüs saldırısı.

Mukozalara yönelik bir saldırı.

Boğaz, burun, kulak, bronşlar.

Öksürük, şişmiş mukozalar, yükselen ateş, halsizlik.

Yenmeye çalışıyorsunuz.

Virüs de bedeninize yerleşmeye, orada çoğalmaya çalışıyor.

Virüsün yaşam kavgası da bu.

Ama bilmiyor ki yerleştiği organizmayı öldürürse kendisi de telef olacak.

Virüs buna aldırmıyor. Bunu bilmiyor da.

Virüsün bilinci yok.

Ama benim bilincim var ve teslim olmuyorum.

Virüsü kendi bedenimde yenmeye çalışıyorum.

Yenersem, sağlığımı kazanacağım.

Yenemezsem virüs kazanacak.

Yaşam savaşının bu mücadelesini her gün binlerce kişi yaşıyor.

Ayağa kalkanlar kazananlardır.

***

Bugün Cumhuriyet gazetesini okuyorum.

Kendi gazetemi.

Haberleri. Köşe yazılarını. Yorumları.

Bir arşiv sayısı bu.

Manşet: ‘DİNDARLIK’ KESESİ

“Erdoğan’ın Hayalindeki Toplum İçin Yalnızca Diyanet Projelerinde 1 Milyar TL Harcanacak.”

Beş yıllık projeyi de gazete açıklıyor:

Aile irşat büroları,

Yaz Kuran kursları,

Eve din hizmeti götürülen engelliler,

Hizmet sunulan mahkûm sayısı,

Ahlaki yozlaşmaya karşı hazırlanan hutbe ve vaaz.

Birinci sayfada Cüneyt Arcayürek, Plan’ı yazıyor.

İkinci sayfada Bekir Coşkun, Çizmeleri Giyeceğim.

Mümtaz Soysal, Oyun ve Gerçek.

Üçüncü sayfada Emre Kongar, Dinci Politika-Dinci Eğitim.

Üçüncü sayfada,12 yaşında 5 bin liraya satılan küçük kızın öyküsü var.

Dördüncü sayfada Ali Sirmen, Nasıl Bir Nesil? Ve Paul Auster

Beşinci sayfada Hikmet Çetinkaya, Herkesin Dini Kendine.

Altıncı sayfada Ataol Behramoğlu, Dindar Gençlik.

Yedinci sayfada, AKP’nin Dindar Toplum Ajandası yer alıyor. Alevilerden sert tepki: Amaçları Din Devleti Kurmak.

9. sayfa, Kürşat Başar, Yazarlar ve Fırçalar.

Onuncu sayfa, Şükran Soner, Deli Deli İşler.

Sayfa 12. Nilgün Cerrahoğlu, Saldırı, Yaptırım Kıskacında İran.

Sayfa 14. Işık Kansu’nun köşesi. Zeynep Göğüş, Hürmüz Gelin Türküsü.

Sadık Çelik, Fransız Demokrasisinin Bize Gösterdiği İki Gerçek.

***

Haberleri ve yazıları dikkatle okuyorum.

Ne sonuç çıkarıyorum:

Türkiye demokratik bir siyasal mücadele süreci yaşamamaktadır.

Yani, ‘seçimler olur, iktidar değişir, bugünün muhalefeti yarının iktidarıdır’ oyunu oynanmıyor.

Bu oyun bitti.

Türkiye bir rejim değişikliği süreci yaşıyor.

Laik Cumhuriyet dönemi bitiriliyor, İslam Cumhuriyeti dönemine giriliyor.

Hatta girilmiştir. Sonuna yaklaşılıyor.

Siyasal iktidar ‘dindar iktidar’ kimliğiyle iktidarda olduğunu biliyor. Bu kimliğin gereklerini her alanda hızla yerine getiriyor. Bütün güçleri kontrol edebildiğini gördüğü için de hiçbir şeyden çekincesi yok.

Dindar çocuk, dindar gençlik, dindar kadınlık, dindar erkeklik, dindar toplumun doğal parçalarıdır. Siyasal iktidar bunu çok iyi biliyor, hiç tereddüt etmeden uyguluyor.

İçerdeki bu kökten değişim süreci, dışardaki güçlerin isteklerini dikkate alarak sürdürülüyor.

Bu da ABD için Ortadoğu’daki görevlerdir. Suriye’yi dize getirmede, İran’a yapılacak girişimlerde ABD’ye destek olma gayreti budur.

Avrupa Topluluğu’nda tedirginlikler olsa da artık ‘kıymeti harbiyesi’ yoktur.

Bu nedenle de Paul Auster “Gelse ne olur, gelmese ne olur?”

Yok yazarlarmış, “Yazsalar ne olur, yazmasalar ne olur?”

Efendim okurlarmış, “Okusalar ne olur, okumasalar ne olur?”

Olan biten budur. Daha ötesi de budur.

2023 kimin hedefiydi?

Anımsayın.

Görüyorum. Sizlerle paylaşıyorum.