Çarşamba günü, ABD’de Kongre Biden’ın başkanlığını onaylamak üzere toplandığında yorumcuların “devrim”, “ayaklanma”, “isyan”, “kalkışma”, “darbe” kavramlarıyla tanımlanmaya çalıştıkları bir “olay” yaşandı. Birkaç saat sonra Kongre toplantısı yeniden başladı, Biden’ın başkanlığı onaylandı. Böylece ABD’de, Trump dönemi sona ererken süreç olarak faşizmin “I. Perdesi” kapanıyordu.

TARİH BAZEN KAFİYELİ KONUŞURMUŞ

“Tarih kendini tekrarlamazmış ama bazen kafiyeli konuşurmuş”. Çarşamba günü Washington’da yaşananlar, Mussolini’nin “Roma Yürüyüşünü”, Hitler’in “Birahane Darbesi”ni anımsattı. Her iki darbe girişimi de fiyaskoyla sonuçlanmıştı. Mussolini yürüyüşe katılmadı, gelişmeleri otel odasından izledi. Hitler tutuklandı bir yıl hapis yattı. “II. Perde” açıldığında faşist hareketin liderliğinin artık devleti ve iktidar ilişkilerini daha iyi kavradığını, taktik değiştirerek parlamenter yola geri döndüğü görülüyordu.

Çarşamba günü Washington’da Beyaz Saray’ın önündeki meydanda yaklaşık 30 bin kişilik faşist bir kalabalık toplanmıştı. Birilerinin üzerinde “Camp Auschwitz” tişörtü vardı. Proud Boys adlı faşist grubun üyelerinin üzerinde de 6MWE (6 milyon yeterli değildi) yazan tişörtler... Köleci Güney’in bayrakları da meydandaydı. Trump geldi, bu kalabalığa yaptığı konuşmada “ülkeyi geri almak için sert bir mücadelenin gereğinden”, seçim sonuçlarını değiştirmek için hep birlikte Kongre binasına yürümekten söz etti. Kalabalık, devrim yapacağına inanmış olmanın heyecanıyla Kongre binasına doğru yürüyüşe geçtiğinde, Trump, Beyaz Saray’a geri dönüyordu.

Kalabalık, Kongre önüne gelince devrimci bir heyecanla binaya saldırdı, kapıları camları kırarak, neredeyse hiç olmayan polisin kordonunu aşarak içeri girdiğinde, siyasetin gerçeğiyle karşılaştı: Kimileri silahlıydı, bellerindeki plastik kelepçelerden tutsak almaya niyetli oldukları anlaşılıyordu ama “isyancıların” ne bir programı, projesi vardı ne de devletin ne olduğu konusunda bir fikri… Odaları talan ettiler, “Pence asılmalı” sloganları attılar, bol bol “selfi” çektiler (suçlarını belgelediler) sonra ne yapacaklarını bilemediklerinden binayı terk etmeye başladılar.

II. PERDEYE İLİŞKİN…

Kongre yeniden çalışmaya başladığında, Trump’ın “Büyük yalanına” başından beri destek veren, Başkan Yardımcısı Pence, Senatör Lindsey Graham, Senato Çoğunluk Başkanı Mitch MacConnel, Ted Cruz gibi Cumhuriyetçi senatörlerin seçim sonuçlarına itirazlarını geri çektikleri görülüyordu. Bu “U” dönüşünde, bir “darbe” denemesiyle yüz yüze gelmenin şoku kadar, Cumhuriyetçi Parti’nin kalesi Amerikan Ticaret Odaları Birliği’nin, İş Çevreleri Yuvarlak Masası’nın, Amerikan İmalatçılar Birliği’nin, 100 büyük şirketin genel müdürlerinin, “artık onaylayın” diyen ortak açıklamalarının, Twitter ve Facebook’un Trump’ın hesaplarını askıya almasının etkisi vardı.

Şimdi, sosyal medya mesajlarından, faşist grupların bir zafer havası içinde, morallerinin yüksek olduğu anlaşılıyor. Dahası, II. Perde açıldığında, “hainlerin” sahnede olmayacağına, Trump gibi devletin işleyiş biçimlerinden habersiz (atadığı hâkimlerin seçim sonuçlarını yok sayabileceğini sanıyorduçok şaşırdı) bir “soytarının” yerine deneyimli, ne yaptığını bilen genç liderlerin alabileceğine ilişkin belirtiler var.

Meclise belinde Glock tabancasıyla ile girmeye kararlı olduğunu açıklayan Colorado Milletvekili Lauren Boebert (34) bunlardan biri. Ancak, Biden’ın başkanlığını Kongre’de önleme fikrini ilk ortaya atan, Kongre binası önündeki kalabalığı sağ yumruğunu kaldırarak selamlayan, Kongre işgal edildikten sonra bile “davadan” dönmeyen, Missouri Senatörü Josh Hawley bunların en güçlüsü. Hawley (41), Yale Üniversitesi Hukuk fakültesi mezunu, Theodore Roosevelt üzerine bir kitabı var. Hawley, meslekten bir siyasetçi: 2016’da Missouri Adalet Bakanı olmuş, 2018’de de senatör...

Hawley’in, Trump’ın aksine, devleti, siyaseti bilen genç karizmatik bir lider olarak faşist hareket içinde bir kahraman düzeyine yükselmesi, 2024 Başkanlık seçimlerinde ortaya güçlü bir aday adayı olarak çıkması bekleniyor. Hawley’in yükselmesinde en önemli rolü oynayan Missouri Senatörü John Danford, şimdi, “Hayatımın en büyük hatasıdır” diyormuş.