Sezon ortasında göreve gelen bir koçun başarılı olması neye bağlıdır? Büyük bir olasılıkla takım onun felsefesine göre kurulmamıştır ve rol biçmekte zorluk çekeceği isimlerle doludur. İşte yol ayrımı buradadır. Ya kendi prensiplerine sıkı sıkıya sarılmak, -ki bu bana göre hata olur- ya da ana prensiplerinden taviz vermeden elindekilerine göre bir oyun tarzı seçmek. Doğru olan ikincisidir. Kadrosunu kendi kuramamış, önceden yapılmış kontratları kucağında bulan, kafasındaki basketbol ile eldeki personel arasında kesişim noktaları arayan bir koç hedefe nasıl ulaşır?

Bunun en güzel örneğini Baskonia takımındaki koç Dusko Ivanovic’le görüyoruz. Tamamen kendi oyun felsefesine aykırı bir basketbol oynatmak durumunda olduğunun farkına vardı ve kendisini en kısa sürede koşullara uydurdu. Şu ana kadar da gayet iyi gidiyor. İşte tecrübenin farkı. Bazı yöneticiler böyle bir ikileme düşmemek için sezon ortası değişikliklerinde önceden teknik kadroda yer alan ve “evi tanıyan” bir yardımcı antrenöre görev vererek sezon sonuna kadar zaman kazanma yoluna gider. Bu da akılcı bir yöntemdir. 

Deneyimli koçlar şartları doğru okuyup, onlara göre adım atmayı seçer. Hatta bazen takım içinde sorun yaratıp çözmeye de bayılırlar. Bu hem takımın motivasyonuna katkı sağlar hem de sezon sonundaki olası zor günlere takımı hazırlar. “Peki genç ve tecrübesi az koçlar ne yapmalı?” diye sorduğunuzu duyar gibiyim. Genç bir koç tecrübe açığını çalışkanlığıyla, enerjisi ile kapatmak durumundadır. Ama bunlar da yetmeyebilir. Yoğun maç trafiğinde üst üste sakatlıklar veya beklenmedik form düşüklükleri gelebilir. Böyle zamanlarda paniğe kapılmadan özeleştiri yaparak, sabırlı ve metanetli olmak gerekir. Liderlik özelliği olan bir kaptan da varsa işler kolaylaşır. Fakat asıl büyük sorumluluk yönetime düşer. Koçun kendi işine yüzde 100 konsantre olabilmesi için yönetim kararlı, dirayetli ve sorun çözücü olmalıdır.