Topla oynamada yüzde 70’leri bulmuşsun, isabetli pasta rekor kırmışsın ama nafile. Çünkü rakip “Çanakkale geçilmez” deyip kendi alanına yığılmış. Ayrıca pusu atamayınca çareyi faullerde buluyorlar. Buna karşın Beşiktaş da ağır kalıyor. Dolayısıyla topla fazla oynamanın bir faydasını göremiyor. 

Bu oyunu bozmanın tek ilacı hızlanmak, dripling ve araya derin paslar. Nihayet bu sıkıntıyı kaptan Atiba çözüyor; zekasını kullanarak sıfıra kadar iniyor -rakip savunma hatları da sıfırlanıyor böylece-, geriye çıkardığı harika topa Aboubakar vuramıyor ama Larin’in vuruşuyla rakipten seken top ağlarla buluşuyor. Ve Kartal onca çabasının karşılığını alarak soyunma odasına 1-0 önde giriyor. 2. yarıda artık Başakşehir’in de daha fazla atak düşünmesi gerek. İsteğine çabuk ulaşıyor ev sahibi. Rakip alanda çoğalmalarının mükafatını görüyorlar. Ama biraz da N’Sakala ve Welinton’un ağır kalması sayesinde. Skor eşitleniyor böylece. Ardından Beşiktaş’ın yine gol arayışı başlıyor. Ne var ki 60’ta Cüneyt Hoca  Beşiktaş’ın penaltılarını görememe, VAR’a soramama alışkanlığıyla Rafael’in Larin’e arkadan çelmesini es geçiyor. Neyse ki bu haksızlığı 8 dakika sonra Ghezzal’ın kornerinde Welinton kafa golüyle telafi ediyor. Aykut Hoca son 15 dakika için nihayet golcülerini alarak futbol oynamayı düşünüyor. Başakşehir’in rakip alanda çoğaldığı bir anda Siyah-Beyazlılar yine sağ kanadından taçtan gelen topu karşılayamıyor ve skorun 2-2’ye gelmesini engelleyemiyor. Sonra gene yükleniyor Beşiktaş. Bu kez Josef değme santrforları kıskandırırcasına Rosier’den gelen topu çekiyor ve ağlara gömüyor. 

Bu aynı zamanda Kartal’ın anti-futbol anlayışına verdiği bir cevap. Böylece Beşiktaş pozitif futbolunun karşılığını 3 puan olarak alıyor. Ve liderliği hak ettiğini gösteriyor.