Maç lider Alanya ile küme hattına düşmüş Beşiktaş arasında. Cümle kulağa bir garip geliyor ama böyle. Çünkü Beşiktaş’ı bu durumda görmek garip. Ve gönül isterdi ki güzel bir pazar öğleden sonrasında dolu dolu olsaydı tribünler. Anlaşılan bir şeyler fena halde değişmiş ya da değiştirilmiş Beşiktaş’ta. Karşılaşmaya gelince. Öylesine sıkıcı başlıyor ki seyredecek, yorumlayacak bir şey henüz yok. Düşünün koca otuz dakikada tek bir heyecanlanacağımız pozisyon da olmaz mı? Ama olmuyor. En nihayet Alanya 35’te net bir pozisyon yaratıyor ama Cisse auta atıyor topu. Ardından Beşiktaş biraz hareketleniyor, ceza alanına girebiliyor en azından. Aslında futbolcuların gayretine söyleyecek bir şey de yok. Ayrıca en mantıklı on birle sahada Kartal. Dorukhan sağ bekte ve girdiği sağ orta alanda başarılı. Oğuzhan ve Atiba en geriden oyun kurmaya çalışıyor. Biri çıkarsa diğeri geride kalıyor. Ancak özgüven ve tempo bariz bir şekilde eksik. Gol yeme korkusu içlerine işlemiş. Bu yüzden savunma geride. Dolayısıyla takımın boyu da uzuyor. Atakta ise inanılmaz bir telaş var, organize olunamıyor. İkinci yarı sezon başından beri bir türlü form tutamayan Ljajic çıkıyor Diaby giriyor. Diaby hiç olmazsa hızlı. Nitekim tempo artıyor Beşiktaş’ta ve Burak’ın attığı penaltıyla golü de buluyor. Sonrasında takımda özgüven artıyor. Tribünler de coşuyor. Hızlı ve dikine oyun her zaman sonuç verir, veriyor da; 2. gol geliyor. Ne var ki daha oynanacak en az 22 dakika daha var. Alanya zaten iyi takım. Erol Bulut gibi genç neslin en iyilerinden bir hocası ve sürekli değişmeyen oturmuş kadrosu var. Zaten olan oldu deyip yaklaşık son 20 dakikada Beşiktaş kalesini fena sıkıştırıyor. Bu arada Beşiktaş da kontra ataklarla pozisyon buluyor ama maçın 3. golü iki taraftan da gelmiyor. Ve uzun bir aradan sonra Siyah-Beyazlılar 2 gollü galibiyet elde ediyor, hem de kalelerinde gol görmeden. Takım tribünlerle birlikte klasik üçlüyü çektikten sonra haftayı 3 puanla kapatıyor.