Onlar hepimizin yüzünü güldürüyorlar; hele şu sıkıntılı günlerimizde. Çünkü onlar olimpiyatlardan sonra Avrupa Şampiyonası’nda da büyük gurur kaynağımız oldular. Tabii ki Kadın Milli Voleybol Takımı’ndan bahsediyorum.

Düşünsenize Avrupa Şampiyonası’nda yedide yedi yaparak Sırbistan’la yarı final maçına çıktılar. Evet çok başarılılar ama daha önemlisi yaptıkları işi çağın gerektirdiği ölçülerde yapıyorlar. Bu da başarılarının “rastlantısal olmamasının” başlıca nedeni. Hani bizim hiç dilimizden düşürmediğimiz “çağdaşlaşma” lafı var ya işte onlar bunu gerçekleştirmişler. Üstelik kadına baskının yoğun olduğu bir ülkede, çeşitli engellere rağmen. Bir de öylesine mütevazı, öylesine rakibe saygılı, dövüşü kavgası olmayan maçlar izledik ki sayelerinde. Kızlarımızın maç önü maç sonu verdikleri röportajlara bakın. Onlardan “Ezdik geçtik” “Herkese dersini verdik” gibi çiğ laflar hiç duydunuz mu? Zaten ancak emeğe ve insana saygısı olmayan, kompleks yığını kişilerin yapabileceği şeyler bunlar. Kaptan Eda’nın röportajları mesela ne kadar güzel.

Çünkü Türkiye’nin “aydınlık ve özgür yüzü” onlar. Bu nedenle özgüvenliler, saygılılar… Ah keşke ülkenin her yerinde bütün çocuklarımıza da bu yolu açabilsek… Ah keşke hayatın diğer alanlarında da aynı çağdaş düzeyi, aynı özgürlüğü, aynı aydınlanmayı yakalayabilsek.

Dün Sırbistan maçından da tabii ki bir galibiyet daha beklemiştik. Fakat bütün içtenliğimle söyleyeyim, sonucun hiç umurumda olmadığı bir maçtı bu. Yenseler de yenilseler de kızlarımız görevlerini fazlasıyla yerine getirdiler çünkü. Kazandıkları için değil, kazanırken de kaybederken de gösterdikleri tavırla gönlümüzün en baş köşesine birer umut pınarı olarak yerleştiler bile.