Beşiktaş son iki hafta kaybettiği 4 puanın ardından sanki her şey bitmiş gibi bir havaya girmiş. Oysa ki G.Saray’ın ve F.Bahçe’nin bu hafta 3 puan almak için ne kadar zorlandıklarını gördük. Ayrıca daha iki hafta var. İkincilik ve Şampiyonlar Ligi’ne katılma şansı da hâlâ bulunuyor. Tamam bu zayıf bir olasılık ama “kabullenme” duygusu kabul edilebilir gibi değil. Stratejik kararlılık ve özgüven yoksunluğunun göstergesi bu.
Beşiktaş futbolcusu, hocası, yöneticisiyle kafada işi erken bitirmiş. Böyle olunca taraftar da küsmüş ve maça itibar etmemiş. Konya karşısına çıkarılan takımdan da bu belli zaten. Baksanıza Bilic bir kez daha geri dörtlüyü değiştirmiş. Tamam Atınç’a daha fazla şans verilmesinden yanaydım hep, Opare ileriye çıkışlarıyla üzerinde durulması gereken genç bir oyuncu. Ne var ki şampiyonluğa oynayan bir takımın sezon sonuna doğru her şeyden önce istikrarlı bir defans kurgusuna gereksinimi var. Ama Beşiktaş’ın gerekli gereksiz en fazla değişen hattı da bu.

Penaltı es geçildi
Gökhan hasta, Atiba da yabancı kontenjanına takılınca diğer hatları da değişime uğramıştı Kartal’ın. Ve 4-4-2 ile çift santrforla başladı oyuna Siyah-Beyazlılar. Ayrıca kadrodaki farklılıklar pozisyon değişikliğine de yol açmış. Necip ilk yarıda, Gökhan’ın yerine sağ kanatta oynadı örneğin. Beşiktaş telaşlı ve dağınık, Konya uyumlu ve sakindi. Dişe dokunur ilk atak 39’da oluştu. Demba Ba’nın sert vuruşu kaleciden döndü. Zaten Ba nedense plase vuruşu hiç denemiyor. 41’de yine Beşiktaş’ın lehine “verilebilir” bir penaltı pozisyonu es geçildi. Konyalı Vukovic’in topa müdahale eden kolu yeterince açıktı ve topu kesmişti oysaki. 2. yarıda Bilic, Olcay’ın yerine Kerim’i alarak Mustafa’yı da Necip’in yerine sağa çekerek klasik 4-2- 3-1’e döndü. Son yarım saatte de Ba’yı çıkarıp Cenk’e şans verdi. Ne var ki değişen hiçbir şey olmadı. Böylece Beşiktaş kararlılık yoksunluğuyla rakiplerine bile gerek kalmadan kendini şampiyonluğun dışına itmiş oldu.