Abdullah Avcı, Oğuzhan’ın yerine Elneny’i tercih etmiş. N’Koudou ise hemen maç öncesinde hastalanınca yerini Caner’e bırakmış. Burak ve Atiba da yok. Burak yine sakat. İlginç bir on bir çıkmış sahaya. Hoca da ne yapsın, yorgan küçükmüş; sağa çeksen sol taraf açıkta sola çeksen sağ taraf. Buna karşın rakip Wolverhampton Portekiz takımı gibi. 3-4-3’ü iyi oynayan, son yarım saatte de hızını özellikle kanatlardan artıran bir takım. Fakat uluslararası deneyimi az. İlk maçlarını kaybeden iki takım temkinli başlıyor oyuna. Gol atmaktan ziyade yememek derdindeler sanki. Tempo yok, pozisyon yok. Ama dakikalar ilerleyince oyuna hâkim oluyoruz. Rakibe pozisyon vermediğimiz gibi ardı ardına kornerler kazanıyoruz. Gole de yaklaşıyoruz. Ne ki son vuruş ustalığı, ceza alanı ustalığı yok. Şanssızız da ayrıca; bir top direkten dönüyor. Saha dışında son dönemde yaşananlara göre Beşiktaş beklenenin üstünde performans gösteriyor. Wolves ise beklenenin çok altında bir görünüş içinde. Ama belli ki ciddi bir gol problemi oluşmuş Siyah-Beyazlılarda. Son yarım saate girerken Wolves orta alanı beşliyor. Amaç hücum gücünü artırmak olmalı. Ama Vida’nın ardı ardına iki kafa vuruşuyla gole çok yaklaşan biziz. Son on beş dakikaya girerken baskıyı iyice artırıyoruz. Ne var ki rakip de kaptığı toplarla daha tehlikeli artık. Atamayıp atamayıp sahadan mağlup ayrılmak da var. Nitekim öyle oluyor son on dakikada gelen baskı sonucunda Wolves 90+3’te golü buluyor. Ve Beşiktaş’ta hem saha içi hem saha dışı kriz sürüyor.