Böylesine önemli bir mücadeleyi de sonunda hakem gözetleme, hakem irdeleme maçına çevirmeyi başardık(!)
Zaten her hamleyle futbolumuzu biraz daha aşağıya çekmeye alışmıştık. Hep söylüyorum ya, dibe düşmek bile bizi yıldırmıyor(!) Dibi kazmaya ve daha da aşağıya inmeye devam ediyoruz.
Tabii ki bir kulüp başkanının maç öncesi hakemi arayıp ‘adalet’ istemesi etik değil.
Ne var ki biz bugüne kadar kulübünü koruma adına öylesine şiddetli açıklamalar, tehditler işittik ki büyük büyük başkanlardan, Hacıosmanoğlu’nun bu telefon konuşmasını hiç yadırgamadık.
Çünkü ne yazık ki adım adım bu noktaya getirildik.
Saha dışında yapılan güç gösterileri artık garip gelmiyor bize.
Nihayet saatler 19.00’u gösterince saha içi mücadelesini de izlemeye başladık.
Ve gördük ki F.Bahçe’nin en büyük silahı yine Gökhan ve Caner’den oluşan bekleriydi. Çünkü her ciddi F.Bahçe akınında özellikle Gökhan’ın rakip alana hızla akmasının ve yerinde paslarının payı büyüktü.
Nitekim Trabzon Gökhan ve Caner’i durdurmaya çalışırken sarı kartlar gördü. Sonra da İshak takviyesine gitti.
Trabzon’un oyuna denge getirmesini bekledik fakat tam tersine kendi sahasından çıkmakta çok zorlandı. Çünkü orta alanı güçsüzdü. Böyle olunca Sarı -Lacivertlilerin baskısı da pozisyon sayısı da giderek arttı. Sadece kanattan değil ortadan, duran toplardan her yerden tehlikeli geldi F.Bahçe. Alex kompleksiyle alınan Diego sadece 18’de oyuna dahil olunca sonuca gitmekte zorlandı ‘Sarı Kanarya’.
Maç daha çok Trabzonspor yarı alanında geçmesine rağmen konuk takım yine de duran toplardan, Mehmet Ekici’nin ayağından kaleci Volkan’ı zorlamayı başardı. Bu arada hakem Yıldırım bol bol sarı kart gösterdi. Sarı kart standartını aşağı çekince maçı özellikle Trabzon’u sarıya boyadı.
Sonuçta koşuşturması bol bir mücadele izledik ama akışkanlığı olan zevkli bir maç değildi bu.
Trabzon’un kazanmak için hiçbir çözümü hatta niyeti yoktu. F.Bahçe’nin de kalesi önüne yığılmış rakibi aşacak çözümü.
Ve tatsız maç golsüz bitti, yaratılan tantanaya da değmedi.