Hiç kimse ne olursa olsun “buyrun size üç puan” demiyor. Kazaklar her ne kadar “Ata Yurda hoş geldiniz” pankartını tribüne assalar, Türkleri canı yürekten konuk etseler de yıllardır edindikleri kültürle işlerini hakkıyla yapma alışkanlığına sahipler. Grupta hiçbir şansları olmasa da Kazaklar sempati duydukları Türklere karşı tüm güçleriyle oynamaya tribünleri dolduran taraftarlarına iyi futbol izletmeye kararlıydılar.
Oysa ki biz gruptaki son Hollanda maçı ve Bulgaristan hazırlık maçlarında kadroda radikal değişiklikler yapmış ve gerek oynanan futbolla gerekse alınan iyi sonuçlarla finaller için oldukça umutlanmıştık.
Ama karşılaşma pek de bizim umduğumuz gibi başlamadı. Disiplinli, fiziki gücü yüksek rakibimiz karşısında istediğimiz oyunu kuramadık. Hakan Çalhanoğlu’nun bir şutu, Serdar Aziz’in ve Burak’ın penaltı kokan pozisyonları, Mehmet Topal’ın direği yalayan vuruşu, son dakikada Burak’ın ıskaladığı top falan derken bir de baktık devre olmuş. Ve hâlâ tabela değişmemiş.

Hızlı çıkamadık
Milliler 4-1-4-1’le 4-2-3-1 arası bir sistemle sahadaydı. Orta alanın göbeğinde Selçuk ve Ozan olunca Hakan’ı sağ açığa almıştı Terim. Her ne kadar değişerek oynasalar da bu durum Hakan’ın verimini azaltmıştı sanki. Kanatlardan ikili üçlü ataklar geliştiremedik. Alan daraltan Kazaklar karşısında orta alandan hızlı çıkamadık oyunu hızlandıramadık.
Bu yüzden Terim 2. yarıya Hakan’ı ortaya çekip sağ açığa Volkan’ı alarak başladı. Nitekim Hakan, Burak’ı pozisyonlara sokmaya başladı ama yeterli düzeyde akışkanlık sağlayamadık. Çünkü futbolcular sürekli değişen kadroda birbirleriyle yeterli uyum içinde değiller. Dolayısıyla hep bir yerlerde oluşan kopukluklar oyunu yavaşlattı ve rakibe karşı hamle üstünlüğünü engelledi.

Son kozlar
Terim son 25 dakika için Umut’u da oyuna alarak çift santrfora döndü. Baskı arttı gibi gözüktü ama dağınıklık sürdü golsüzlük de.
72’de Gökhan sağ köşeden müthiş bir sert pas gönderdi Umut’a olmadı. Ardından soldan Hakan, Burak’ı gördü onun şutu da direkten döndü. Son dakikalar için Semih’in yerine Emre’yi alarak hücum hattını daha da artırdık. İyi de madem ki mutlak galibiyet gerek o zaman neden baştan maçı bitirdiğimiz on birle başlamadık? Ve artık “bu iş bitti” deyip hayıflanırken Arda 83’te karambolden doğan pozisyonda akıllı bir vuruşla golü buldu ve Millilere yeniden final şansı tanıdı. Ama finale gidip gitmemesi grubun diğer maçlarına da bağlı.
Böylece Türkiye rahat kazanması gereken maçta gol bulmakta zorlansa da hak ederek kazanmasını bildi.