Letonya beraberliğinin ardından karşılıklı suçlamalarla sıkıntılı üç gün geçirdik. Sonra da Hollanda karşısına bir “tarihimizin en kritik”(!) maçına daha çıktık. Finallere katılmayı garantilemek için mi? Ne gezer… Sıralamada üçüncülüğe çıkmak için. Hollanda’yı yeneceksiniz, sonraki iki maçta da geri düşmeyeceksiniz, en iyi üçüncülerden biri olacaksınız ve en son playoff’u geçeceksiniz… Hollanda’nın kâğıt üzerinde üstün olması avantajımızdı. Çünkü biz nedense favori olmadığımız karşılaşmaları daha rahat oynayabiliyorduk. Üstelik Hollanda’nın cismi, ‘ismi kadar iyi değildi’ şu günlerde. Maç içinde gördük ki tüm Portakallar Sneijder’in ayağına bakıyor. Total futbolu icat edenlerin haline bakın. Biz de ise Terim ‘deneme-yanılma’ yöntemine devam ediyordu. Letonya karşısında kendi takımlarında oynamayan formsuz oyuncuları hem de değişik mevkilerde oynatmak kumar gibi bir şeydi.
Terim bu kez verimsiz Volkan Şen’den vazgeçip Oğuzhan’a forma vermeye razı olmuştu. Anlaşılan oyunu daha ziyade orta alanda top tutabilen isimlerle almayı düşünmüştü. Kanatlar ise Caner ve Şener’e teslim edilmişti. Tahmin ettiğim gibi Oğuzhan’ın varlığı Arda ile uyumu Millilerin daha maçın başında üstünlük kurmasına, dahası bu üstünlüğü skora yansıtmasına yol açtı. Önce Oğuzhan sonra Arda golleri sıraladı. Oğuzhan’ın yetiştiği ve 17-19 yaş milli takımında oynadığı ülkeye ilk golünü atması ise ilginçti. İkinci yarı Hollanda önce forvete Wijnaldum’u sonra da santrfora De Jong’u alarak baskı kurmaya çalıştı. Terim ise yorulan Arda’nın yerine takım 2-0 öndeyken “Letonya maçında hata yapmadım” dercesine yine Volkan Şen’i sahaya sürdü. Sonra da Hakan Çalhanoğlu’nu çıkarıp Mehmet Topal’la defansif gücü artırmayı düşündü. Hollanda gol için ortadan gelmeyi denedi ama savunma kalabalığına takıldı. Maç sonu Burak’la gelen gol akıllı ve sakin oyunun ödülüydü. Sonuçta Türkiye, teknik gücü yüksek dengeli bir takımla farklı kazandı. Şimdi bu skorla yine ‘havalara girip kibirlenenler’ olacaktır. Oysa ki gerçekler şunu söylüyor: ‘Bu galibiyetin anlamı sadece final umuduna tutunmak.’