6. sayfadan 7. sayfaya taşınırken yanımda götüreceklerimi, Amerikan filmlerinde olduğu gibi bir karton kutuya koymadım. Onları aklımın dehlizlerinde taşıyorum. Kitapların, dergilerin, kimisi sararıp yırtılmış broşürlerin arasında benimle birlikte sayfa değiştiren pek çok fotoğrafın arasında Marx’ın eski bir fotoğrafı da var. Ülkemin eski kahramanları, devrimcileri de benimle birlikte geldiler. Siz kuşkusuz göremeyeceksiniz, ama onların benim yanımda olduğunu hissedersiniz. Eski arkadaşların fotoğraflarını da aldım yanıma. Dağdağalı bir hayatı birlikte yaşadığımız, birlikte büyüdüğümüz, unutulmaz isyan günlerinde çığlıklarımızı birlikte büyüttüğümüz, yarı yolda yüzünü çevirmemiş arkadaşların fotoğraflarını.
Taşınmak zor iş derler hep, bu kez kolay oldu; kitaplarımı, dosyalarımı, fotoğraflarımı alıp geldim, işte artık haftanın üç günü konuk olacağım 7. sayfaya.

Sayfa değiştirmek kolay, kavramları değiştirmek zor, hatta imkânsızdır. Ama son yıllarda belki de en çok yapılan işlerden biri oldu kavramlarla oynamak. Oyna istediğin kadar, zamanın törpüsüne en fazla direnenler arasında kavramlar yer alır. Ama aynı zamanda sorunlarımızı çözerken yalnızca o eskimeyen kavramlarla yetinemeyiz. Einstein’a ait olduğu söylenen şu sözlere kulak verin: “Dünyamızda yarattığımız problemleri onları yaratırken sahip olduğumuz düşünme tarzımızla düşünerek çözemeyiz.” (21. Yüzyıl İçin Einstein; S. 96; Alfa Yayınları)
Öyleyse şimdi hep yeni şeyler mi söylemek lazım. Hayır. Sadece sorunlarımızı yeni bir ışık altında görmek gerektiğini ve geçmişte fark etmediğimiz, es geçtiğimiz, es geçmeyi “uygun” bulduğumuz yeni gerçekleri görmek gerektiğini anlatıyor Einstein.
Örneğin geri dönülemeyecek noktayı fark edebilmek, yeni ve işe yarar çözümler üretebilmek gibi. Bilinen bilgiyi değiştirebileceğinizi ummadan yapacaksınız kuşkusuz. Boşuna tüpten çıkmış macunu geri sokmaya çalışmayacak, masaya dökülen pekmezi toplamaya niyetlenmeyeceksiniz.
Akşamın alacakaranlığında, eski alışkanlıklarla düşünmek sorunu çözmez.
Peki ne çözer.

Tuhaf gelecek ama bir türlü eskimeyen o eski kavramlar, eski altın kurallar çözer. Bugün türetilmiş sahte kavramlar ve sahte kahramanlar, çok yaklaştıklarını düşündükleri çözümü diktatörlükle takas edebileceğini zannedenler çözemez.
Temel bir çıkış noktası daha öneriyorum. Ustalarım arasında saydığım “İlhan Selçuk’un söylediği gibi” desem belki daha iyi anlaşılacaktır. İlhan Selçuk amentüsünde iki kural vardı: Antikomünizmden uzak duracaksın ve bulutsuz bir gökyüzü kadar ütopyalara, bugüne kadar bulunan en iyi ütopya olan sosyalizme açık olacaksın. Sorunları çözmek istiyorsanız antikomünizmle bir yere varılamayacağını bilmelisiniz. Çözümleriniz Marksist çözümler olmak zorunda değil, ama sizi pragmatizmin kör kuyusundan yalnızca o ve onun kadim eserini yaratırken kullandığı yöntem kurtarabilir.
Peki, çok laf iyi değil. Nihayet sayfa değiştiriyoruz, dünya değiştirmiyoruz. Maksat yeni bir sayfa açtığımızı, merak edip de okuyana duyurmak. 7. sayfayı bıktırmadan burada keselim ve Halikarnas Balıkçısı gibi ağız dolusu bir merhaba diyelim.