\n\n\n

Şimdi transfer zamanı. Milyon Avrolar havada uçuşuyor. Sıradan bir futbolcu için 2.5 milyon Avro konuşuluyor. Ülkemizde, 20 milyon insanın açlık sınırının altında yaşadığı düşünülürse, ne kadar ilginç bir tablo. Futbolda sanayi olmuş ülkeleri çoktan solladık bile. Keşke ulusal sanayimiz de böyle atak yapabilse. Messi ve Ronaldo’nun değerini biliyoruz ve gözümüze çok fazla görünüyor. Gerçekten de hayallerin üstünde rakamlar. Sahadaki becerileri ile de karşılığını veriyorlar. Bizimkilerin de aldıkları para ile, sahada ortaya koydukları beceri düşünülürse, maliyetleri Messi’den veya Ronaldo’dan az değil. Yabancı futbolcu transferlerini, biz oldum olası bilinçli yapmayız. Futbolcular, onun bunun önerisi ile alınır. Futbolcu transferi, mal transferine benzemez ki. Sonuçta insan transfer ediyorsunuz. Kişilik de futbol kadar önemlidir. Bunlara bakılmadığı için zaman zaman birtakım sorunları ve ruhsal sıkıntıları olan futbolcuları bile alıyoruz. Sonra da dizimizi dövüyoruz. Bir anlamda, transfer paranoyasına yakalanmış gidiyoruz. Ülkemiz adeta moloz futbolcular cennetine dönüştü. Futbolcu transferinin önemi ile birlikte onları transfer edecek kişilerin de donanımlı olması çok önemlidir. Futbol bir siyaset ve ekonomi bilimi olmasa da engin bir deneyim işidir. Futbolcuların değişik özellikleri vardır. Kimi futbolu akılla kimi de içgüdü ile oynar. Bu nedenle başarıdaki istikrarı yakalamak zordur. Futbolcuların özelliklerini değiştirmek gibi bir gücümüz de yoktur. Kimi futbolcu korkaktır. Kendini cesaretli göstermek için sahada adeta gladyatör kesilir. İstediğiniz kadar söyleyin bu küçüklük duygusundan kurtulamaz. Ya da bir futbolcu eğer, sadece tek ayağını kullanarak futbol oynuyorsa onu çift ayakla oynatmak çok zordur. Alex gibi teknik bir futbolcuyu şuursuz oynatamazsınız. Yine bazı futbolcular, Emre gibi sahada agresif olmaya alışmışsa ne kadar söylerseniz söyleyin düzeltemezsiniz. Buna benzer özelliklere dikkat edip, anlamak için de futbolcu davranışlarını bilmek ve de futbolun içinden gelmek gerekir. Bu sakıncaları ortadan kaldırmak ancak altyapıdan futbolcu yetiştirmekle olur. Ama altyapılara bakıyoruz. Öğretmenler bilgili ve deneyimli değil. Transfer ücretlerini gören aileler, büyük bir umutla çocuklarını futbol altyapılarına gönderiyor. Bunu, Fenerbahçe altyapısında her gün görüyorum. Aileler, umut dolu. Çocuklar büyüyecek, iyi bir futbolcu olacak, milyon Avrolar alacak sonra da köşeyi dönecek. Tam bir ütopya. Ama “Dimyat’a prince giderken evdeki bulgurdan da olanlar” çoğunlukta. 100 taneden bir futbolcu çıkar. Diğerleri için sonuç hayal kırıklığıdır. Futbol aşkına öğretimini yarıda bırakanlar gözümüzün önünde örnektirler.