Eskişehir Kurtuluş İlkokulu’nda okurken, geçmiş zaman olur ki hayali yeni zamanlara değer, görme engelliler müzik topluluğunun geleceği haberi beni hep sevindirirdi. Hem müzik dinleyeceğim için hem de o toplulukta yer alan Ziya Mısırlı’nın yeni bir şiir ya da öykü kitabını okuyacağım için. O da beni yanıltmaz, hemen her gelişlerinde yeni kitabını da getirmiş olurdu. 30 yıl sonra şair Ertan Mısırlı’yla karşılaşıp Ziya Mısırlı’nın oğlu olduğunu öğrenince çok sevinmiştim, sağ olsun Ziya Bey de yeni kitapları çıktıkça incelikli sözlerle yazıp gönderir hâlâ. Mısırlı benim ilk ve ortaöğrenim boyunca tanıdığım tek şair ve yazardır.

Onun kitaplarının, okuduğum başka kitapların da etkisi ve itkisiyle ben de o yıllarda yazmaya başladım, sonra sürdürdüm. Şiir ve deneme kitaplarım yayımlandı, yayımlanıyor. Her çocuğun aksine ben edebiyat kitaplarındaki şair ve yazarları da hevesle okurdum. Bizde fazla ‘yenilikçi’ bir anlayış var, sürekli ortakokul, lise edebiyat kitaplarından şikâyet ederiz, sanki oradaki şair ve yazarlar eskimiş, gereksizmiş, divan edebiyatına yer vermek anlamsızmış gibi. Tuhaf tabii, halk edebiyatı da divan edebiyatı da bizim geleneğimizdir ve herhalde hepsinden de örneklerin yer alması gerekir. Bir de ‘hep ölmüş yazarların ürünleri yer alıyor kitaplarda’ diye hayli komik bir şikâyet vardı! Eh ne yapsınlar, şairler ve yazarlar genellikle erken ölüyorlar, öyleyse Cemal Süreya, Cahit Zarifoğlu, Edip Cansever, Turgut Uyar, Tarancı, Ziya Osman Saba genç öldüler diye okul kitaplarında yer almayacaklar mı?

Neyse, son yıllarda artık yalnızca hayatta olmayan değil, henüz hayattaki yazarlara, şairlere de yer veriliyor edebiyat kitaplarında. Sözgelimi 12. sınıf edebiyat kitaplarında 1980 şiir kuşağını temsilen iki Eskişehirli, iki sosyolog olarak Hüseyin Atlansoy’la birlikte yer alıyoruz. İnsan Eskişehirli olmakla övünmesin de ne yapsın? Hayatta övündüğüm birkaç şeyden biridir Eskişehir ve Eskişehirli olmak.

Ben de 3 yıl önce ilköğretim kurumlarından liselere, söyleşi ve etkinliklere gitmeye başladım. O zamanlar Bağcılar Atatürk İlköğretim Okulu’nda görevli olan öğretmen Yusuf Çopur’un daveti üzerine de “Okumayı Seviyorum” etkinliği için Bağcılar’a gittim. Ayşe Kulin, Ahmet Ümit, Selim İleri, Ali Çolak, Ömer Erdem, Cemil Kavukçu gibi başka yazar ve şairlerin de yer aldığı bu etkinlik iki yıl sürdü ve Bağcılar ilçesindeki binlerce çocuk, edebiyatçılarla tanıştı, onlarla söyleşti, sorular sordu, kitaplarını okuyup imzalattı. Benim de iki kez katıldığım bu etkinlikler gerçekten bir şölen havasında geçiyordu. En değerli eleştirmenlerim de o küçücük öğrenciler oldu.

Öncülüğünü Yusuf Çopur öğretmenin yaptığı bu proje şimdi tüm İstanbul’a yayılıyor. İstanbul İl Milli Eğitim Müdürlüğü’nün gerçekleştirdiği, okumayı sevdirecek bu kampanyayla yazarlar okullara gidecek, fakat bu kez her ilçenin bir yazarı olacak. İstanbul’un en uzak ve en yeni ilçelerinden Arnavutköy’de yapılan törende, 39 yazar, şair ve çocuk edebiyatı yazarı 39 ilçeyi kura çekerek paylaştı. Her görüşten, her düşünceden, her anlayıştan edebiyatçıya yer verilen bu projede ilk kurayı Adnan Özer çekti, Beyoğlu çıktı. Aslı Tohumcu’ya çok sevdiği Kadıköy, Selim İleri’ye de yaşadığı yer, Şişli. Ömer Erdem’e Şile, Metin Celâl’e Sarıyer, Ayşe Sarısayın’a Esenyurt, Beşir Ayvazoğlu’na Maltepe, Baki Ayhan T’ye Ümraniye, Ali Ayçil’e Sancaktepe, İnci Aral’a Sultanbeyli, Behçet Çelik’e Çekmeköy, Ahmet Büke’ye Fatih...

“Yazarlar Okullarda” projesinde her yazar yılda dört kez yazarı olduğu ilçedeki okullara gidecek, öğrencilerle tanışacak, söyleşiler yapacak, kitaplarını imzalayacak. Toplam 120 bin öğrenciyi kapsayan bu çalışmada her dönem yazarlar ve ilçeler değişecek. Ben de Büyükçekmece’yi çektim. Yani görev yerim Büyükçekmece bu dönem.

Genç öğretmen arkadaşım Yusuf Çopur’un heyecanıyla İstanbul İl Milli Eğitim Müdürlüğü’nün büyütüp yaygınlaştırdığı bu etkinliğin yepyeni şair ve yazar adlarıyla zenginleşmesini, gelişmesini diliyorum.

\n\n