Dünyanın kaderinin değiştiği, Mustafa Kemal’in “Atatürk” olduğu günün 100. yıldönümü dün geride kaldı...
Tarihin sayfalarında savaşlar çoktur...
Barış, sararmış sayfalardan uçup gitmiş, yerini savaşlar, kıyımlar almıştır.
Bir yüzyıllık zaferi gençler unuttu, tıpkı Kurtuluş Savaşımız, kuruluşumuz nasıl unutturulmak isteniyorsa.
100 yıl önceye dönüp baktığımızda, bu konuda yazılan kitapları okuduğumuzda birilerinin birilerine düşmanlığından kaynaklanan, öç alma duygusundan kaynaklanan, fırsattan yararlanıp sırtından hançerlemek isteyen “devletlerin ruh halini” görürüz...
Anzak ordusu, Yeni Zelanda ve Avustralya’dan devşirilmişti. Amaç Almanya’yı vurmaktı Osmanlı cephesinde.
İngiltere Kraliyet Donanması, Fransızlarla birlikte Akdeniz’in derin lacivert sularına açıldı...
Sömürgeci ruh yine ayağa kalkmıştı...
Devşirme bir orduyla savaşacaktık, savaştık...
Karşımızda salt Yeni Zelanda, Avustralya’dan devşirilmiş bir ordu yoktu Çanakkale’de. Müttefikler Limni Adası’na gelmeden önce, Mısır’da “yükleme kuvvet” yapmışlar; Anzak ordusunun içine binlerce İngiltere ve Fransa sömürgelerinden asker almışlardı.
Bu askerler, Kuzey Afrikalı ve Arap Müslümanlardı...

***

Yakın tarihin sararmış sayfaları, emperyalist güçler, Mustafa Kemal Atatürk...
Benim acılı, hüzünlü ül
kem...
13 Kasım 1918’de İngilizler İstanbul’u işgal ederken 15 Mayıs 1919’da Yunanlılar İzmir’e giriyor, Mustafa Kemal ise 19 Mayıs 1919’da Samsun’a ayak basıyordu...
Tarihsel süreci, yoksul bir halkın bağımsızlık savaşını uzun uzun anlatacak değilim.
Bugün Mustafa Kemal ve arkadaşlarının canları ve kanlarıyla kurdukları Cumhuriyetimizi uzun uzadıya anlatacak değilim.
Osmanlıcı düşünceye tapanların “Kurtuluş” ve “Kuruluş”a, Aydınlanma Devrimi’ne nasıl baktıklarını biliyoruz.
Bu düşünceye tapmayıp, kurusıkı Atatürkçü kesilip, Kenan Evren modeli Atatürkçülüğü savunan derin milliyetçilere bir çift sözüm olacak:
“Anayasa hukukçusu değerli bilim insanı Prof. Dr. Bülent Tanör’ün ‘Kurtuluş -Kuruluş’ kitabını -Cumhuriyet Kitapları- mutlaka okuyunuz...”
Okuyan okur ve çok şey öğrenir...
En azından ırk, din, dil, inanç, mezhep, renk ayrımcılığı yapmaz, savaşı değil barışı savunur.
Savaşların ne sonuçlar ortaya çıkardığının bilincine erişir...
İnsanları sever!
Din üzerinden siyaset yapmaz, devletin bir anonim şirket olduğu savını ortaya atmaz...
Laikliğin din düşmanlığı olmadığını, bireyin ulusal egemenliğin bir parçası olduğu inancını taşır...

***

100 yıl öncesi gibi savaşlar olmuyor...
Biz Çanakkale Zaferi’ni, Kurtuluş Savaşı’nı, Aydınlanma Devrimi’ni, 1934 yılında Türkiye’de kadınlara verilen seçme ve seçilme hakkını unuttuk...
Aradan 100 yıl geçti, 90 yıl geçti...
Bugün Ortadoğu bir ateş topu, köktendincilik almış başını giderken, laik demokratik Cumhuriyetin altı oyuluyor...
Emperyalist devletler birbirleriyle savaşmıyor, yeraltı kaynakları için iç savaş çıkarılıyor...
Zalimlik kol geziyor; baskı, şiddet, gözdağı sürüyor.
Siyasal iktidarın gözü kara!
Demokrasi ve özgürlük ma-salı, çözüm süreci kandırmacası...
Sıkıştığı an şu tepkiye bir bakın:
“Ne Kürt sorunu ya!”
O zaman İmralı seferleri niyeydi, söyler misiniz?
Söyler misiniz, laiklik ne demektir?
Demokrasi ve özgürlükler laiklik temelinde yükselir...
Bunu anlatması gerek, kendisini demokrat, liberal, yurt-sever, sosyalist gören herkesin...
İktidar hem savaş dilini kullanıyor hem de barış çubuğu yakıyor...
Sakın inanmayın...

***

100 yıl önce, 100 yıl sonra; Kurtuluş ve Kuruluş, Aydınlanma Devrimi...
Tek partili ve çok partili dönemler; darbeler, kontrgerilla, gladyo, derin devlet...
Faili meçhul cinayetler, Susurluk, mezhep çatışmaları...
Uğur Mumcu, Musa Anter, Hrant Dink, Gaffar Okkan cinayetleri, asit kuyuları...
Derin devlet hâlâ oturduğu yerde bize bakıyor, biz de ona!..
Değişen bir şey yok!..