Demokratik hukuk devleti!
Temel hak ve özgürlükler!
Adalette eşitlik!
Uzun tutukluluk süreleri!
Ayrımcılık!
Kin, nefret, öç alma duygusu!
Ülkenin tümlüğü!
Ezilenler sinmiş, yılmış, sesini çıkaramaz olmuş, korku tünelinin içinde yaşamayı yeğlemiş.
Medya sizlere ömür!
Ölümlerin sürmesi, kanın akması, zindanlarda insanların çürütülmesini ister gibiler...
Yaşı 15 olsun, 20 olsun, 40 olsun, 60, 70, 80 olsun hiç fark etmez!
Vatan sağ olsun!
Tümlük sağlansın, düzmece belgeler hazırlansın, suçluyla suçsuz ayırt edilmesin, emekli ve muvazzaf askerler Balyoz’dan içeride yatsın.
Bilmem emekli Koramiral Atilla Kıyat’ı Habertürk TV’de Didem Yıldız’ın programında izlediniz mi?
Gerçekleri üzerine basa basa anlattı...
Artık bu oyun bitmeli, suçlularla suçsuzlar ayrılmalı!
Silivri’de yatan, ağır hasta olmasına karşın tahliye edilip hastaneye yatırılmayan Balyoz davasından 16 yıl hüküm giyen emekli Orgeneral Ergin Saygun, şimdi yoğun bakımda ölümle peçeleşiyor.
Merak ediyorum, bu ülkenin savcılarının, yargıçlarının, siyasal erkin yüreği sızlamıyor mu?

Deniz Kuvvetleri’ndeki komutanları, subayları darbe planı yapmakla, fuhuş ve casuslukla suçlayarak ne kazanacaksınız?
Tutuksuz yargılanan ancak yurtdışına çıkması yasaklanmış bir subay, komutan, savaş gemisini, denizaltıyı kullanabilir mi olası bir savaş anında?
Ben bunları yazmaktan utanıyorum ülkem adına!
Önceki akşam Atilla Kıyat’ı dinlerken içim yandı, kahroldum!
Hani Ergenekon davasıyla Türkiye’deki tüm faili meçhul cinayetler ortaya çıkacak, o duvardan bir tuğla çekilecekti?
Devlet içinde örgütlü silahlı çeteler, derin devlet, gladyo nerede?
Uğur Muncu, Musa Anter, Gaffar Okkan’ı “vur emrini” veren büyük patron nerede?
İşte böyle bir ülkede yaşıyoruz, kin ve intikam duygularımızı çoğaltarak.
Demek ki insanlık ölmüş!
Yüreklerimiz nasır tutmuş!
Sevgi kalmamış!
Emekli Orgeneral Ergin Saygun yaşam savaşı verirken Saygun’un kızı Ece Saygun açıklama yapıyor:
“Doktorlar mahkemeye ‘tahliye etmeniz gerekir, virüs kapabilir’ demiş. Ama mahkeme kabul etmemiş. Beklenen oldu. Virüs kalbine yerleşti. Ameliyatı bedeni kaldırır mı meçhul.”
Acı ama gerçek!
Böyle bir Türkiye’de yaşıyoruz...

Acılar ve hüzünler kuşatmış çevremizi...
Acılar kıyısındayız, bir unutuşun sesi oluyoruz toplum olarak.
Kimi zaman bir çığlık!
Gökten bir hüzün düşüyor, hayatlar sönüyor.
Artık anılarımızla baş başayız, büyük gölgesinde kışın...
Yaşamlar çiçekleniyor mezarlıklarda, korku dağları bekliyor, yapayalnız bir hayat kapının eşiğinde...
Ağlamak istiyorsun ağlayamıyorsun!
Sorular peşi peşine geliyor aklına.
Emekli Koramiral Atilla Kıyat, konuşması, bir ara ağlamaklı olması ve şu sözleri:
“Biz öyle büyük paralar kazanmadık askerliğimizde... Çocuklarımıza, eşlerimize her şeyi alamadık... Ayakkabıları eskidiğinde siyah rengi kahverengiye boyadık, yeni alınmış sansınlar, diye...”
Gecenin ilerlemiş saati...
Bir ses, bir umut, bir yakarış...
Acaba nereye kadar?..