İmralı’dan Öcalan’ın yazıp gönderdiği mesajın okunması, memleketimde birden barış rüzgârlarının esmesi, “oldu bu, akan kan duracak” gösterileri, yandaşların yaşanan sürecin aynı zamanda “demokrasi ve özgürlüklerin” yaşama geçmesi olduğunu yazıp çizmeleri...
İyi de bu süreç nasıl işleyecek?
Kimi kaygıları dile getirdiğinizde atmaca gibi üstünüze atlayanlar var!
Büyük bir olasılıkla PKK, şu aşamada değil ama belki sonbahara doğru yurtdışına çekilebilir...
Çekileceği ülkelerin adını şimdiden söyleyebiliriz:
Suriye, Irak ve İran...
Peki silahları ne olacak?
Belli değil!
Nedense bu konu hiç gündeme getirilip tartışılmıyor, salt “İslam kardeşliği”ne değinilip işin kolayına kaçılıyor.
Türkiye’nin içinde bulunduğu siyaseti, kesin olmasa bile ABD’nin BOP doğrultusunda çizdiği bilinmeyen bir şey değil.
“Van münit”in “Türkiye-İsrail” yakınlığına dönüşmesine ne diyorsunuz?

Galiba ABD, İngiltere ve Almanya’nın yapmadığı ya da yapmaktan çekindiği Esad’ı düşürme eyleminin taşeronluğunu Türkiye-İsrail yapacak.
Öcalan’ın Diyarbakır’da Nevruz kutlamalarında okunan metnini kendi mi yazdı yoksa başkaları mı bilinmiyorum, ama bence içi boş.
Ezilmişlik duygusunun getirdiği bu kavramlar dışında, mesajın büyük bölümü bence “din kardeşliği” üzerine kurulu.
Mesaj bir buyruk niteliğinde...
Bunun üzerine Murat Karayılan, Kandil’den buyruğu anında onaylıyor:
“Ateşkes kararı alınmıştır!”
Şimdi PKK’nin dağ kadrosu ateşkes ilan etti ama silah bırakmadı...
BOP planı doğrultusunda hareket ediyor Apo...
Bu yüzden süreç uzun...
Sınırlar nasıl çizilecek, BM’de Rusya ve Çin ne yapacak, İran’ın tavrı ne olacak?
Şu anda kestirmek çok zor!

Bu işin sonunda olan yine yoksul Kürt halkına olacak, bunu şimdiden bir kenara yazın.
Tüm dünyada bu böyledir!
Savaşlar, iç çatışmalar, kardeş halkların birbirini boğazlamasının nedeni emperyal güçlerin çıkarlarıdır.
Irak’ın işgali neden olmuştur?
O yılları bir anımsayın bakalım...
Televizyon kanallarının karşısına oturup keyifle izleniyordu, gökten ışıklar saçarak Bağdat’ın üzerine inen misket bombaları.
Sanki bilgisayar oyunu seyrediliyordu ekranda...
ABD ve İngiltere, Irak’a demokrasi getirecekti ya Saddam rejimini yıktıktan sonra...
Özgürlük!
Yepyeni bir hayat!

Ne getirdi Tanrı aşkına söyleyin, aradan bunca yıl geçmesine karşın!
Ölüm!
Kan!
Gözyaşı!
Öksüz ve yetim çocuklar!
Dul kadınlar!
Kolları, bacakları kopup sakat kalmış gençler!
Bugün Irak’ta Sünni-Alevi çatışması sürüyor!
Bombalar patlıyor, camiler kundaklanıyor!
Gazze’nin durumu ortada...
Sıra Suriye’de...
Kardeş kardeşi boğazlıyor, El-Kaide, Müslüman Kardeşler “özgürlük savaşçısı” olarak Hatay’da üs kuruyor.
Malatya Kürecik’e kurulan füze kalkanı, sınırda “Patriot” füzeleri...
Türkçesi yurtsever!
İsrail-ABD yapımı BOP...
Neymiş efendim?
Ortadoğu ve Orta Asya “kendine özgü” bir demokrasi modeli arıyormuş da... Bu demokrasinin gelmesi ve özgürlüklerin genişlemesi için Anadolu ve Mezopotamya çözüm bulabilirmiş de...

Apo böyle düşünüyor işte, yerseniz...
Apo Büyük Ortadoğu Projesi’ne tam teslim...
Etnik kimlikleri metinden okuyor, İslamdan söz etmesine ediyor da nedense Alevileri ağzına almıyor; emeğin örgütlü gücüne, sermaye-emek çelişkisine teğet geçiyor...
Sıkıysa geçmesin!
Apo ipte bir cambaz çünkü!