Kılıçdaroğlu önceki gece konuşurken CHP’nin durumunu düşündüm...

CHP gerçekten sosyal demokrat bir parti miydi?

Bunu CHP’lilerle tartışmadım hiç... Bence CHP “liberal gömleği”ni giymiş, sağdan, ortadan, şuradan buradan, biraz da Ergenekon’dan aldığı adaylarla yola çıkmıştı.

İstanbul, Ankara, İzmir vb. milletvekili listelerine baktığımda gerçeği görmüştüm.

Eş-dost, tanış-arkadaş ilişkisi kendisini göstermiş, sosyal demokrasiyle uzaktan yakından ilişkisi olmayan, teklif alsalar AKP’den ya da MHP’den listeye girebilecek adlar seçilecek sıralara kurulmuşlardı.

Böyle bir CHP’yle nereye varılırdı?

Hele hele kimi MYK üyeleri ve genel başkan yardımcıları evlere şenlikti.

Kimilerini televizyon ekranlarında konuşurken izledim... Sosyal demokrat ideolojiyle ilgileri yoktu... Vahşi kapitalizmin güler yüzü küresel ekonomiyi savunuyordu aslan sosyal demokratlar.

O gün İstanbul dışındaydım, bir kahvede arkadaşımla izliyordum muhterem üst düzey CHP’li yöneticiyi.

Arkadaşım bir ara şöyle dedi:

“Bu CHP adam olmaz, bir CHP’li doğanın yağmalanmasına seyirci kalmaz!”

***

Kemal Kılıçdaroğlu, yüzde 25.91’i bulduğu için seviniyordu... Çünkü, 135 milletvekili çıkarmıştı... İzmir’de, Ankara’da, İstanbul’da, Eskişehir’de umduğunu bulmasa da üç milletvekili çıkaran Edirne’de yüzde 51’le birinci parti olmuştu.

2007 seçimleri ölçüt olarak alındığı için 112 milletvekilini 135’e çıkarmanın keyfi sürülmeliydi.

Bir parti düşünün ki, il ve ilçe örgütlerini önemsemesin, 51 il başkanını görevden alsın, eş-dost-hısım ilişkileriyle seçimlere girsin.

Demokrasinin olmazsa olmaz kurallarından birisi seçme ve seçilme hakkıdır. Bunun olması için özellikle sosyal demokrat partilerde temelden tepeye doğru bir politika çizilir.

CHP bunu yapmadı, örgüt emekçilerini bir çırpıda harcadı, kara listeye aldı...

Bu bir cehalet değil de nedir?

Tüm bunlara göz yuman bir lider ve çevresi...

Kızmaca darılmaca yok...

Alman SPD parti içi demokrasiye ve üyelerin katılımına önem verir. 500 bin üye ve 12 bin 500 yerel örgütle organize olmuş yöntemi benimser ve böyle çalışır.

Bir parti yöneticisi “seni beğenmedim” diyerek örgütleri dağıtmaz, parti emekçilerini dışlamaz, eş-dost ilişkisiyle SPD’yi yönetemez.

Orada parti içi demokrasi vardır!

***

Seçimler süresince Mustafa Kemal Atatürk’ün “Aydınlanma Devrimi”nden bir gün olsun söz edip “demokrasi laiklik temelinde gerçekleşir” demeyenler, gardırop Atatürkçülerini, sözde liberalleri, sağcıları “turşu kurar” gibi partiye üye yapıp seçilecek sıralara koyan, solcuları, sosyal demokratları dışlayan bir düşünce CHP’yi büyütmez, küçültür.

Hiç kimse İzmir’de AKP’nin neden güçlendiğine şaşırmasın...

Dinsel ve ırkçı söylemler, özetle etnik kimliğe dayalı siyaset hâlâ geçerli Türkiye’de, adresi ise MHP’yle birlikte AKP...

İzmir Büyükşehir Belediye Başkanı Aziz Kocaoğlu’nun Mehmet Ali Susam’a “manyak” diye bağırıp toplantıyı terk etmesi, AKP’ye en azından iki puan getirdi.

Bir başka önemli konu...

İzmir Büyükşehir Belediye Başkanı Kocaoğlu’nun yıllarca başdanışmanlığını kim yapmıştı?

İlknur Denizli...

İlknur Hanım 12 Haziran’da İzmir birinci bölgede AKP’den milletvekili seçildi.

***

Ercan Karakaş’ı ve daha pek çok sosyal demokrat siyasetçiyi CHP’den aday göstermeyip başta belirttiğim eş-dost ilişkisiyle liste düzenleyip tarikatçılara göz kırpanlar, Cumhuriyet devrimlerini unutanlar, değişen dünyayı, kentleşmeyi, sermaye-emek çelişkisini algılamayanlar, CHP’yi sağcıymış, milliyetçiymiş, dinciymiş, liberalmiş, muhafazakârmış ayırt etmeden “herkesi yakala” zihniyetiyle yönetmeye kalkarlarsa, “yeni CHP” dört yıl sonra MHP’nin durumuna düşerse hiç şaşırmayın!

\n\n