Demokrasisi ve özgürlükleri budanmış, yaşam hakkı elinden alınmış bir toplum...
İş dönüp dolaşıp sandığa geliyor...
Sandıktan çıkan caka satıyor, ailesini toplayıp “bu zafer benim” diyerek el ele tutuşup halkı selamlıyor...
Böyle demokrasiye can kurban!
Bunun adı sandık demokrasisidir...
Ailecek!
Bakın Ağrı’da oylar 15 kez sayıldı, sandıktan BDP çıktı...
Bir daha sayıldı, seçim iptal edildi...
Haziranda Ağrı’da yerel seçim yapılacak...
Yoksulluğun, açlığın içine gömülmüş kentlerimizden birisidir Ağrı...
Doğu ve Güneydoğu böyledir...
Gece ve gündüz fark etmez oralarda...
Zamanın saatleri hep durur.
Sessiz akan bir ırmağa benzer çocuklar...
Gençler kahvelerde...
İşsizlik kol gezmektedir.
Gelinciğin yakarışına benzeyen insan gözleri, umutsuzluk, göçler, faili meçhuller, çatışmalar...

***

Çökmüş bir sistem!
Şeyhler, ağalar, korucular!
Dağa çıkan o çocuklar, kızlar!
Ölümler!
Sandık demokrasisi mi?
Hoyratlığın fırtınaya dönüştüğü, ölümün kol gezdiği, hayatın duraksadığı yıllara dönüp baktığımızda hep devlet çıkar karşılarına.
Varsıl ya da yoksul!
Aşiret reisi ya da ağa!
Yoksulluğun acı suyu insanı derinden vurur, geçmişle geleceğin hesabı yapılmaz...
Evet oralarda sadece BDP ve AKP vardır artık...
Neden?
Bizim solcular bunu hiç düşünmezler...
Yarış niçin AKP-BDP arasında geçer!
Diyelim ki CHP, Ağrı’da, Hakkâri’de, Batman’da niçin yoktur...
1983 seçimlerinde Hakkâri’den iki milletvekili çıkar, MDP’ye avucunu yalatan Necdet Calp’in HP’sinden...

***

Adım gibi biliyorum ki AKP ne yapıp edecek, haziranda yapılacak yerel seçimleri Ağrı’da kazanacak...
Paraysa para, kömürse kömür!
Vermeyecek BDP’ye Ağrı’yı...
Çünkü AKP ayak oyunlarını çok iyi biliyor...
Dün söylediğini bugün inkâr ediyor!
Başbakan halkı bizden çok iyi anlamış, algılamış...
Muhalefeti parmağının ucuyla oynatmış!
Ne yazık ki toplumun bir kısmı bunun farkında bile değil...
Kimin aklına gelirdi seçim öncesi Ergenekon sanıklarının salıverileceği, “kumpasa geldik” çıkışı, terör örgütü liderinin Pensilvanya’dan paralel devleti yönettiği?
17 Aralık’a dek canciğer kuzu sarması olan hükümet-cemaat ilişkisi, bu tuzağın içine CHP ve MHP’nin çekilişi, BDP’nin kıyıdan köşeden, kardeş HDP’yle ilişkisi...
İmralı buyruğu, Kandil yöntemi!
Daha 4 yıl önce halkoylamasında “yetmez ama evet” diyenlerin bugün birbirlerine selam bile vermemesi...
Ergenekon, Balyoz, Poyrazköy ve öteki operasyonların devletin polisinin, devletin savcısının değil de çetenin işi olduğu...
Üstelik buna milliyetçilerin, ulusalcıların, cumhuriyetçilerin, laiklerin inanmaları.
Oysa ortak bir güç vardı...
Neydi o?
AKP-Cemaat ortaklığı!

***

O dinlemeleri yapan; şafak operasyonlarıyla gazetecileri, generalleri, bilim insanlarını gözaltına alanlar, tutuklayanlar kimlerdi?
Devletin polisi ve savcıları...
Paralel devletin bürokratı, memuru, yine devletin kurum ve kuruluşlarına nasıl yerleşti?
Atamalarla!
KPSS sınavlarının önceden verilen yanıtlarıyla, kayırmalarla...
Polis akademilerine, askeri okullara sahte sağlık raporlarıyla...
Hepsi ama hepsi demokratik seçenek olarak görüldü...
Hem Turgut Özal hem Süleyman Demirel hem de Erdoğan döneminde...
Kimi zaman çağ atlayan, kimi zaman demokratikleşen Türkiye masalını anlatarak!
Sarraf ortaya çıkana dek “havuz medyası”yla “cemaat medyası” aynı başlıkları atıyordu...
Çok yazdım, yineleyeyim:
“Cemaatin oy oranı yüzde 3 olsa parti bile kurarlar!”
CHP sosyal demokrat söylemi unutup cemaat oylarına güvendi...
Her şey yerli yerindeydi oysa...
Fişleme-dişleme sürüyor...
CHP milletvekili Hüseyin Aygün “Fişlemenin Kısa Tarihi”ni yazmış.
AKP iktidarı 12 yılda, 12 Eylül döneminde yapılan fişlemenin sekiz katını yapmış!
AKP hâlâ Türkiye’de birinci parti!
Neden?