\n

Bir kutup boşluğunu düşünün, kara bir kareyi, kabaran denizi, fırtınanın dövüp durduğu beyaz bir yelkeni...

Buzul maviliklerin içinde dolaşın, günbatımını seyrederken düşünün biraz.

Titreyen ayaklarıyla dolaşan çocukları!

Hak ve özgürlüğü...

Sınıf savaşımını...

Emeğin örgütlü gücünü!

Aşkı, sevdayı!

Acıyı!

Terör hukukunu!

İnsanlığı!

Hapishaneleri düşünün biraz.

Zindanlardan gelen, üzerinde “görülmüştür” yazan mektupların zarflarını açın, kitap yasaklarının şimdilerde “sınırlandırma” adıyla hâlâ sürdüğünü göreceksiniz...

Zindanların dolup taştığının farkında mısınız bilmiyorum.

Siyasi nedenler ve düşünce suçlarıyla yargılanan insanlar, çocuklar...

Bir yargı sistemini düşünün!

Sendikalardan, evlerden toplanan kitaplar...

Silah değil ama suç örgütünün “gizli belgeleri” olarak alıp götürülüyor...

Adı ne bunun?

Bilmem ne operasyonu!

Canınız acıyor mu acaba? İçiniz yanıyor mu?

O yok sayılan çocukların adları aklınıza geliyor mu?

Pozantı zindanı ve tecavüze uğrayan çocuklar hani!..

***

Hayat bazen gerçekleri çıkarır toplumun karşısına...

Çünkü toplumun üzerine kin ve nefret tohumları ekilmiştir...

Kan gölünden beslenenler kimi zaman yalanlarla avuturlar insanları.

Bir tümce içine saklanan kelimeleri gördüğünüzde anlayamazsınız tezgâhlanan oyunu.

9 şehidi toprağa verdiğimiz günün akşamı bir sınır karakolu basılmış, 11 yavrumuzu kaybetmiştik.

Birinin son telefon konuşması neydi, anımsamadınız değil mi!

“Elifim, çatışmanın içindeyiz, hakkını helal et!”

Gece yarısıydı telefonu çaldığında Elif’in...

İki çocuğuna sarılmış uyuyordu Elif...

Öğle saatlerinde bir binbaşı, bir yüzbaşı geldiler, Elif’in Mehmet’inin şehit düştüğü haberini verdiler...

Televizyonlar altyazı geçti...

11 şehide karşı 5 terörist etkisiz hale getirildi...

Şehit düşen çocuklarımızın evlerine ay yıldızlı bayrağımız asıldı...

Babalar “Vatan sağ olsun” dedi...

Gözyaşları silindi...

Çocuklar ağlıyordu, kadınlar ağlıyordu...

İnceden bir yağmur yağıyordu o sırada.

Kana kan intikam duyguları filizleniyordu.

O günler unutulmadı henüz!

Biraz sakin olun ve bekleyin ne olursunuz!

Kaç gündür zil takıp oynuyoruz, barışın geldiğini, akan kanın durduğunu söylüyoruz.

Barış altın tepsiyle gökten inmez.

Hele mayıs ayı gelsin...

Bekleyin biraz!

PKK öyle birden çekilip gitmeyecek...

Çekilme, eylemsizlik iki taraflı olacak.

Bölgede asker kalmayacak!

Şartları böyle!

***

Fırtınalı bir günün öğle saatlerinde hem yağmur var hem de soğuk.

Buz kesmiş yürekler!

Hüzün!

Umut!

Çaresizlik!

Sakın unutmayın, bir yaprağı donduran gecedir, yalçın kayalardan dökülen ıslıktır...

Her şey birden olmuyor!

İsrail boşuna mı özür diledi yıllar sonra?

Biraz düşünün!

Filistin’e niçin gitti Obama?

Her şey art arda nasıl gelişti!

Şu anda sahne ışıkları yandı sadece...

Büyük patron ABD, İngiltere ve İsrail...

Fransa bir ucundan tutmak istiyor ama Almanya çaresiz...

Ya Rusya, Avrupa’ya verdiği doğalgazı keserse, Esad devrilirse!

Şimdiden söyleyeyim tüm hayalleriniz birden yok olur...

Aman dikkat!

Havada bir yanık kokusu var!

Tamam yıldızlara yakışır bir gülümseme olsun gözlerinizde, virane evrende yaşayan analar, babalar, kadınlar, kardeşler, çocuklar sevinsin...

Akan kan dursun, barış gelsin!

Hiç ölümler, kıyımlar olmasın benim ülkemde...

Şöyle bir dönüp bakın neler oluyor, hangi senaryonun bir ayağı daha tamamlanıyor...

Bekleyin, pek yakında!

\n