Telefon çaldı gecenin bir saatinde... Titrek bir ses, kapının girişindeki sıvası dökülmüş salonun içinde yankılandı:

“Operasyondayız Elif’im, hakkını helal et, çocuklarımızın gözlerinden, yanaklarından öp!”

Taşlarla nakışlanmış bir vadide havada yara izi vardı.

Gökte yıldızlar...

Mermiler, havan topları.

Umutların yittiği gölgeler, dut ağaçlarıyla omuz omuza yürünen, çığlıkların yükseldiği genç yapraklar.

Elif ağlamaya başlamıştı...

Gözyaşlarını kimse görmedi.

Bir bıçak, bir namlu gibi uzanmıştı yüreğinin içine...

Derin bir sessizlik.

Umut ve umutsuzluk!

Bir sonbahar sabahında bir çığlık!

Yurtseverliğin bedeli vardır...

Vatan kutsaldır.

Bu topraklarda etnik, dinsel, mezhepsel kimlik üzerinden siyaset yapanlar hesap vermekten kaçamayacaklardır.

***

Mavinin daha koyusu kuşatırken yaşamımızı nice karanlıklar gördük, ölümler, işkenceler.

Din adına yola çıkanların her askeri darbede faşist generallerle işbirliği yaptığına tanık olduk.

Sivas katliamını yapan canilerin çoğunun yurtdışına kaçtığını...

Hizbullah’ı...

Tutuksuz yargılanıp 16-18 yıl hapis cezası alan muvazzaf ve emekli subayların, sivil memurların teslim olduklarını okuyoruz gazetelerden.

Çünkü onlar inanıyorlar suçsuz olduklarına.

Ne darbeci, ne eli kanlı katil ve cani...

Birey...

Her biri yurtsever!

Dağlarda vuruşan, şehit düşen o yoksul ailelerin çocukları, güneşin doğduğu yerde şehit düşerlerken son sözleri şu oluyor:

“Vatan sağ olsun!”

***

Yaşamı güzelleştirmek, dünyayı bir şarkıya dönüştürmek, aydınlık sabahlarda uyanmak, Türk’üyle, Kürt’üyle, Lazıyla, Çerkeziyle, Ermenisiyle, Sünnisi ve Alevisiyle birlikte barış içinde yaşamaktan geçer.

Yurtseverler bunu bilir, solcular, sosyalistler, devrimciler bilir.

Bildikleri için, ağır bedeller ödemişlerdir 12 Mart’ta ve 12 Eylül’de.

Artık bu örtülü savaş bitsin, çocuklarımız ölmesin...

Terörün kaynakları, iç ve dış destekçileri belli.

Kuzey Irak’ta kampların yerleri, liderlerinin evleri belli...

Nokta operasyonlarıyla ele geçirilir bunlar.

Neden çıkıyor dağa 15 yaşındaki Kürt çocukları? Niçin Hakkâri-Şemdinli-Yüksekova, Beytüşşebap, Muş ve Bingöl’de karayollarını denetim altına alıyor terör örgütü?

Oturup düşündük mü!..

Peki, 2000-2004 yılları arasında terörün yok denilecek kadar azalmasına ne diyorsunuz?

90’lı yıllardaki yöntemle, Hizbullah’la işbirliği yapılıp, PKK’yle mücadele adı altında faili meçhul cinayetleri işleyenler, Susurluk yapılanması içinde olanlar neden ortaya çıkarılmadı?

Kontrgerilla hâlâ var mı?

Ya istihbarat eksikliği...

Bir savcı, adı Murat Uzun...

Korumasız lojmanlar...

Lojmanın giriş kapısında vurularak öldürülüyor genç yaşında.

Hiç mi hiç vicdanınız sızlamıyor?

***

Yaşadığımız coğrafyada, Özgür Suriye Ordusu’nun karargâhı Hatay.

Kim izin verdi, ben mi, siz mi, kim?

Her şey bu vatan için değil mi?

Bekir Coşkun’un dün yazdığı gibi, iki kolu olmayan gazimizin çocuğuna sarılamama acısı.

Yüreğiniz yanıyor mu yüreğiniz?