\n\n\n

Demokrasi...

Özgürlük...

Adalette eşitlik...

İnsan hakları...

Hukukun üstünlüğünün yok sayıldığı, yargının bağımsız olmadığı bir ülkede yaşamak zor.

Şöyle geriye baktığımda, Türkiye genç ölüler mezarlığına dönüşmüş.

Bir iki-üç askerimizin, polisimizin, korucumuzun şehit düşmesi artık televizyonlarda en son haber.

Gazetelerin iç sayfalarında ise kibrit kutusu kadar...

Elinden “yeşil kartı” alınan, tüfekle sağlık merkezini basan, 16 yıl hapis cezası Yargıtay’da onanmasını beklerken kanser olan 50 yaşındaki Muhlis Barut, doktor raporlarına rağmen yaşamının son altı ayını ailesinin yanında geçiremedi.

İçimi acıtan olaylar bunlar...

Gözaltında yok edilen insanlarımız, faili meçhul cinayetler...

Şöyle bir soru sorsam acaba gençler anımsar mı:

“Doç. Orhan Yavuz kimdi?”

Sanmıyorum...

Erzurum Atatürk Üniversitesi’nin kampusunda 1980 öncesi ülkücü faşistlerce muştayla öldürüldü.

Manisa’da eczacı Neşe ve Mete’yi kim öldürmüştü?

Elbet faşolar!

Yakalandılar mı?

Hayır!

Ya Doğan Öz?

Öldürenler belliydi, yargılanma sonuçları da ortada...

***

Eylül beni hüzünlendirir...

30 Ağustos Zaferi’ni zar zor kutladık...

7 Eylül Aydın’ın, 8 Eylül Manisa’nın kurtuluş günüydü.

Acaba nasıl kutladık, bilmiyorum...

9 Eylül İzmir’in kurtuluşuydu...

Nasıl kutladığımızı dün Cumhuriyet ayrıntılı biçimde verdi.

Gâvur İzmir halkı kutladı...

Oysa kutlanmayacaktı, son anda kutlama programı değiştirildi.

10 Eylül 1922’de Mustafa Kemal İzmir’deydi...

Şevket Süreyya’nın anlattığına göre, Atatürk’ü ağırlamak için Karşıyaka’da bir köşk hazırlarlar.

Mustafa Kemal, köşkten içeriye girer. Merdivenleri çıkarken birden kaşlarını çatar, bakışları sertleşir.

Gözleri dumanlı, yüzü donuk ve gergindir.

Yanındakine sorar:

“Bu nedir?”

Yanıt verilir:

“Yunan bayrağı Paşam! Bu eve Yunan Kralı Konstantin ilk girerken, bu taşlığa serilen Türk bayrağını çiğneyerek geçmişti...”

Gazi:

“Hata etmiş, ben bu hatayı tekrar edemem. Bayrak bir milletin şarefidir. Yere serilmez ve çiğnenmez, hemen kaldırın!”

İşte Atatürk budur!

***

Mustafa Kemal bir tanrı değildi elbet. O da bir insandı ve hataları olmuştur. Ancak Atatürk’ün kitabında “düşmanlık” sözcüğü yoktur, savaş değil, barış bayrağı vardır.

İnsan sevgisi vardır!

Ne yazık ki toplumumuzu kuşatan din bezirgânları, tarikatçı çember Atatürk’ü, laik cumhuriyeti tepelemek için her yolu deniyor.

***

Başta söyledim yineleyeyim...

Barış...

Demokrasi...

Özgürlükler...

Çağdaşlık...

Bunların yerini kin, nefret, öfke aldı...

Kimseyi eleştirmeyeceksin, uşaklık edeceksin...

Bunlar da benim kitabımda yazmıyor işte.

25 şehit...

Neden ve niçin?

GATA’nın önünde bekleyen şehit aileleri ve onların çığlıkları...

O fotoğrafa iyi bakın!

İnsan sevgisini yüreğinizde çoğaltın, kul değil birey olun.

Hesap sorun, hesap!

***

Polis kurşunuyla ölen gençlerimiz, tecavüze uğrayan kız çocuklarımız...

Bakıyorum, suçlular tahliye ediliyor.

Söyleyin, bu mu adalet, bu mu hukukun üstünlüğü...

Bir eylül sabahında hüzünlerim çoğalıyor.

Afyon’da o cephanelikte 25 askerimiz şehit düştü...

Suçlu kimdi?

O katliamı kim yaptı?

Kaza mıydı, neydi?

Paşamız kızdı, Başbakanımız kızdı...

Bir zaman tünelinden geçiyoruz...

Yaşamımız yangın yeri, gözlerimiz yaşlı...

GATA’da bir çadır ve anneler, evlatlarının cansız, paramparça olmuş bedenlerini almak için bekliyor.

Yarın da 12 Eylül...

Evren Paşa hâlâ GATA’da mı yatıyor acaba?