Böylesine bir maskaralık, böylesine ikiyüzlülük, böylesine halkı uyutmak...

Böylesine vurgun, talan, böylesine buyrukçuluk...

Çocukların gözlerine bakın bir kez olsun, analara, babalara, kardeşlere.

İçlerindeki acı gözbebeklerine yansımış, kirpikleri buz tutmuş.

Yaşam sevinci kalmamış...

Yıldızlar da kaçıp gitmiş, zindanlar dolup taşmış, “darbe geldi gelmedi” kıvamında başlıklar atılmış; parasız eğitim isteyen, açlık grevlerinin durmasını isteyen gençler “terör örgütü üyesi” oldukları savıyla sorgulanıp içeri tıkılmış.

Yoksul halkım, o sıvasız, soğuk odalarda yaşıyor, sınır boylarında Mehmetler ölüyor, pusular kuruluyor, “akan kan dursun” diyenler lanetleniyor.

Kana kan intikam duyguları alev alev dağların yamaçlarında, kırsalda, kentlerde...

Şöyle bir bakın isterseniz...

Bu mevsim kuşların ötme, bu mevsim serçe sığınaklarının ıslandığı zamandır.

***

Bakışlar tutsak, Gazze halkı perişan, Ortadoğu yanıyor...

Yurdumun dört bir köşesinde tutsaklığın paslanmış zincirleri...

Anaların gözü yaşlı...

Cumartesi Anneleri’nin çığlığını, şehit analarının gözyaşlarını kimse umursamıyor.

Böylesine acımasızlıkla kuşatılmış bir toplum.

Hele o atılan savaş çığlıkları, “Arap Baharı”, umutların bittiği yerde başlayan gözyaşı, acı...

***

Mısır, Tunus, Libya ve yanı başımızda Suriye...

Şimdi ise Bağdat-Erbil...

Müslüman Kardeşler ve Obama...

Neler olup bittiğinin farkında mısınız?

Mısır, Ortadoğu’nun ABD desteğiyle liderliğine soyundu bile.

Tam ABD’nin istediği gibi...

Paslanmış yürekler, demir kapılar, zincirler, petrolden gelen yeşil dolarlar, çıkarlar, şeyhler, şeyhbazlar, padişahlar, krallar...

Ortadoğu halkları, beklesinler bakalım demokrasi ve özgürlükler gelecek diye.

Mustafa Kemal’i, laiklik kavramını, aydınlanma devrimini anlamazlıktan gelenler, demokrasi isteyip “laiklik neyin nesi” diyen aymazlar, soytarılar.

Demokrasi olmadan laiklik olur ama laiklik olmadan demokrasi ve özgürlükler olmaz.

Demokrasi ve özgürlükler laiklik temelinde yükselir.

Mustafa Kemal’in yaptığı budur!

Az buçuk demokrasi ve özgürlük bu yüzden gelmiştir ülkemize.

***

Suudi Arabistan ve Katar’la el ele, güle güle yolculuğa çıktık, ne mutlu bize...

Oralarda demokrasi mi var?

Yok!

Canciğer olduk...

Esad’ı “diktatör” diye belledik, kolları sıvayıp “ya Allah bismillah” deyip neredeyse Şam’a girecektik.

Böylesine aymaz, böylesine şaşkın değildik biz.

Neler oldu, neler değişti?

Güldal Mumcu’nun “İçimden Geçen Zaman” kitabı bir tuğla gibi kafamıza çarparken bile kendimize gelemedik.

Devlet içinde örgütlü çeteleri, gladyoyu görmezden gelip hayatın akarsuyunda, geçmişle hesaplaşmayı unuttuk.

Kıyımları, ölümleri...

Eşref Bitlis’i, Gaffar Okkan’ı...

Uğur Mumcu’yu, Kışlalı’yı...

Doğan Öz’ü, Muammer Aksoy’u, Musa Anter’i, Vedat Aydın’ı...

***

Kanlı bir tarihin sayfalarını karıştırırken, böylesine ikiyüzlü, böylesine vurdumduymaz olduk işte...

Barışı değil savaşı yeğledik!

Paramparça olmuş bedenleri...

Ulus, Sivas, Başbağlar katliamını, şehit cenazelerini, Uludere’yi bir kenara ittik.

Korkuyorduk yüzleşmekten...

Faili meçhul cinayetleri, katliamları çözemeyen bir toplum demokrasisini, özgürlükleri geliştiremez.

Böylesine paslanmış, böylesine kirlenmiş yürekler oldukça, savaş çığlıkları attıkça.

Akan kana, ölüme bakakaldıkça...

O derin devleti görmedikçe...

Daha çok bekleriz, çok!

\n