\n\n\n

Yağmurdan sonra gelen aydınlık günleri bekler gibiyiz... Umutlarımızı çoğaltmak, yaşama bir anlam katmak için.\n

Duyarlılığın çivit rengi çizgisinde, içimizdeki sonsuz uzaklara ulaşmak için.\n

Aydınlığın, sesin, hareketin ahengi gibi.\n

Kimi zaman mutlu, kimi zaman mutsuz!\n

Suskun!\n

Hiçbir şeye aldırış etmeyen!\n

Umursamayan!\n

Sessizliğin ve suyun sınırlarında bocalarken ölümün haberi geliyor analara, babalara, kardeşlere, eşlere, çocuklara...\n

Sanki şairin dizelerindeki gibiyiz hep birlikte:\n

“Birbirini görmeyen güneş gibi, ay gibiyiz... Sabah ve akşam yıldızları gibiyiz...”\n

Çarpık bir düzenin, vahşi kapitalizmin tam orta yerindeyiz.\n

IIık bir gülüşe hasretiz!\n

Dostluğa, barışa, kardeşliğe olduğu gibi...\n

Cumhuriyet devrimlerinden habersiz!\n

Tarikatçılara, din bezirgânlarına ödün veren!\n

Kadınlarımızı öteleyen...\n

Çocuk gelinlerle övünen!\n

Aşiret düzenini, feodal yapıyı yaşam biçimi sanan!\n

Sömürü çarkının dişleri arasında ezilen!\n

Kana kan, intikam duygularıyla ayakta duran!\n

Biz böyleyiz...\n

***\n

Kıpırdayan yapraklar gibi titreyen dudaklarımızdan dökülen sözcükler...\n

Beyaz camların kanla lekelendiği akşamları unutan...\n

Biziz biz!\n

Yüzlerinde derin çizgiler olan, ağlayan, “Vatan sağ olsun” diyen şehit anaları, babaları, eşleri, kardeşleri...\n

Durgun su gibi akan gözlerimiz değil midir bizim?\n

Siz, biz, hepimiz!\n

O kabaran öfkelerimiz...\n

Bir bozkır akşamında yitip giden umutlarımız, aşklarımız.\n

Hayatın sayfalarında ararken geçmişimizi, çoktan unuttuk emek-sermaye çelişkisini.\n

Konuşmadık...\n

Tartışmadık...\n

Neler olup bittiğini öğrenmedik!\n

Oturup, düşünüp şu soruyu sorup yanıt alabildik mi hiç:\n

“Neden hep yoksulların çocukları şehit düşüyor?”\n

***\n

Bir boşluğun içindeyiz.\n

Dağlardayız, ormanlardayız...\n

Karadeniz’deyiz... Hopa’da... Ege’de Efemçukuru’nda... Bergama’da Kozak Yaylası’nda... Eşme’de Kışladağı’nda...Tunceli Ovacık’ta...\n

Neler olup bitiyor oralarda farkında mıyız?\n

Gözlerimizi yumduğumuzda insanlar ve halklar arasında korkunun, düşmanlığın bitip tükenmediğini neden hiç konuşmadık bugüne değin, neden?\n

Emperyalizmin oyununa geldiğimizi neden anlayamadık?\n

***\n

Yüzyıllardır bu coğrafyada birlikte yaşıyoruz...\n

Türkler, Kürtler, Süryaniler, Araplar, Lazlar, Çerkezler, Boşnaklar, Rumlar, Ermeniler...\n

Bakın çevrenize şimdi ne göreceksiniz...\n

Bağnazlık, ilkellik, şovenizm.\n

Mısır’da ne oldu?\n

Mübarek gitti...\n

O kadar...\n

Demokrasi falan gelmedi, gelmez de...\n

Irak’a, Afganistan’a çevirin gözlerinizi...\n

Neler oluyor oralarda?\n

Bağdat’ta camide canlı bomba ve 30 ölü...\n

Yıllardır kan gölü Irak...\n

Hani demokrasi geliyordu oralara...\n

Ortadoğu’da, Kuzey Afrika’da halklar birbirlerini boğazlarken akan kandan kimler yararlanıyor?\n

Altın ve elmas avcıları... Çokuluslu petrol şirketleri... Silah tüccarları...\n

Anadolu’da da her çatışma onların kâr hanelerine yazılacaktır, sakın unutmayın.\n

***\n

Etnik ve mezhepsel kimlik üzerinden solculuk yapan döneklere bakmayın siz...\n

Onlara kanmayın!\n

Bir bayram sabahında kıvrım kıvrım tümceler geçiyor mu içinizden?\n

Hüzün!\n

Gözyaşı!\n

Acı!\n

Neden avuçlarımızda saklamıyoruz umut çiçeklerinin tohumlarını?\n

Çağdaş insan bu düşmanlığın, nefretin, kinin nedenlerini araştırıp bulur... Önyargılarıyla hareket etmez, halkların kardeşliğini savunur, emperyalizmin oyununa gelmez.\n

Kör güdülere teslim olmaz!\n

Sömürgeciliğin, emperyalizmin baskısına direnir, soyulan ve yutulmak istenen yoksul halkların yanında yer alır!..\n

Solculuk ve yurtseverlik budur!..