Sabah uyandığımda masmavi bir güne “merhaba” dedim...
Yüreğimde çocuksu bir sevinç!
İlkyazı yaşıyorduk artık...
Yaşama dair bir şeyler yazmak istedim.
Bir başka 23 Nisan’ı kutluyordu çocuklar...
Kutlamalar Ankara’da ve yurdun dört bir yanında açık havada değil, salonlarda kutlanıyordu.
İstanbul Taksim’de Cumhuriyet Anıtı’nın önünde yapılan tören 2 dakika 24 saniye sürmüştü.
Adı üstünde:
“Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı!”
Törenin bu kadar kısa sürmesi bir “yasak savma”ydı...
Tören yapıldı mı?
Yapıldı!
Olacak o kadar...
Bir ülke dini bayramlarını, ulusal bayramlarını özgürce kutlamalı!
1920 ve 2013...
Cumhuriyetimizin temel değerlerini unutturmak isteyen bir düşünce yapısı egemen bugün Türkiye’de...
Ulusal bayramlarımız, baskıcı rejimlerdeki kutlamalar gibi gösteriliyor.
Dinciler, tarikatçılar yıllardır, ulusal bayramlarımızı “ceberut Kemalistlerin bayramı” olarak gördüler hep...
Onlar için, 19 Mayıs, 30 Ağustos, 23 Nisan, 29 Ekim “faso fiso” olarak nitelendirildi.
Gelmiş geçmiş gerici siyasal iktidarlar onlara çanak tuttu.
12 Eylül darbesi ekmeklerine yağ sürdü...
Türkiye’de dün yaşananları olağan görmemiz gerekir karamsarlığa düşmeden.
Şimdi işimiz daha zor!
Bu toplum sanıldığı gibi aymaz değildir...
Yaşananları bir gün gelir fark eder!
Umutlarımızı çoğaltmak için, tümlüğümüzü koruyup o karanlık tünellerden geçebiliriz...
Hem ulusal hem dini bayramlarımızı ulusça kutlayacağımız günler gelecektir.

Toplum kuşatılmış, gazetecilerin kalemleri ellerinden alınmış, düşünceyi ifade özgürlüğü elimizden alınmış.
Yandaş medya almış başını gidiyor.
Bizim “akil insanlarımız” demokrasi ve özgürlük için, akan kanın durması için Türkiye’yi dolaşıyor.
Ne adına?
Barış adına, demokrasi adına, özgürlük adına...
Arkadaşlar laik demokratik cumhuriyetin altının oyulduğundan söz edebiliyorlar mı?
Hayır!
Her şey eski tas eski hamam!
Sömürüye, emperyalizme, Ortadoğu’da oynanan oyuna, akan kana, iç savaşlara nasıl bakıyor bu akil arkadaşlar?
Afganistan’da Taliban 12 kişiyi rehin aldı...
Rehin alınanlardan sekizi Türk.
Taliban 23 Nisan’da açıklama yaptı:
“Kararımızı henüz vermedik, rehinelerin durumu iyi!”
Suriye sınırımız yolgeçen hanı...
Taliban da var El Kaide de!
Irak’ın Kerkük kentine bağlı Havice ilçesinde çıkan olaylarda kaç sivil öldürüldü?
Sayı henüz belli değil ama camiler ölü ve yaralılarla dolu.
Dünya halklarının savaş içinde değil, barış içinde yaşamalarını istiyoruz...
Türkiye’de ve dünyada akan kanın durmasını...
Silahlar sussun mu?
Sussun!
Peki, emeğin örgütlü mücadelesine ne olacak bu arada?
Hayır o yerinde dursun!

Sözüm egemen güçlere ve onları temsil eden akil insanlara...
Haydi gelin şu 12 Eylül faşizminin getirdiği Partiler ve Seçim Yasası’nı değiştirelim!
Yanıt “hayır” beylerde, ağalarda, egemenlerde:
“Hayır yerinde kalsın, koalisyon hükümetleri kurulur, ekonomi çöker... Yunanistan’a döneriz...”
Bizim akil arkadaşlar bir kez Türkiye ile Suudi Arabistan’ın Suriye’ye demokrasi getireceğine inanmışlar.
Yahu Suudi Arabistan’da demokrasi mi var?
Orada kadınlar tek başına ne bakkala ne de doktora gidiyor.
Kadınlar evlerinde tutsak!
Sen ne diyorsun arkadaş?
BDP’liler ekranlarda demokrasi dersi verirken şöyle diyor:
“Sosyalistler bizi anlamıyor!”
Sosyalistler, devrimciler sizi anlıyor da siz onları anlamıyorsunuz...
Ağzınızdan “sermaye-emek çelişkisi” neden çıkmaz sizin? PKK niçin Kürt sosyalistlerine gözdağı verir?
Türk ve Kürt egemen güçler ABD’yle birlikte kardeş kardeş yürüyorlar.
Barış gelsin, sonrasını düşünürüz!
Öyle barış gelmez...
Çözümün yolu Türk ve Kürt emekçilerinden geçer, egemen güçlerin yol haritasından değil.
Laik demokratik cumhuriyetin temelini oyarak değil, şeriat düzeni ve hukukuyla hiç değil...

İlkyaz geldi, toprak ana gözünü açtı, doğa canlandı...
Hayat güzel, umut güzel!
Haydi o zaman umut toplayalım biraz...
Çocuklarımız için, aydınlık günler için, solun, sosyalistlerin, devrimcilerin tek çatı altında toplanması için!
Yarın yine “atanmış akilleri” yazacağım...