29 Ekim Cumhuriyet Bayramı kutlamaları, bu yıl acil bir genelgeyle iptal edildi. Oysa bildim bileli bu bayram kutlanır. Gerekçe; şehitlerimiz ve depremzedeler. Günlerce gözyaşı döktük, hâlâ da öyle. Bu yaraların sarılması mümkün mü? Acılara çok yakından tanıklık ettim. Ancak resmi törenlerin iptali bahane. Bayramda yapılan geçit törenlerinin şehitlerimiz ve depremzedelerle ne ilgisi var? Ulusal yas mı ilan edildi, peki eğlence yerleri, barlar neden açık? Atatürk, ölüm eşiğindeyken bile Cumhuriyet kutlamalarını iptal etmemişti.

Vatandaş iptal kararına uydu mu? Hayır, tam tersini yaptı, sokaklar insan seliydi, on binler Anıtkabir’e koştu, etkinliğe katılanlar kırmızı ve siyah renklere büründü. Her biri duruşuyla Cumhuriyet’in sağlam temeller üzerine kurulu olduğunu gösterdi. Kim önleyebildi bunu? Cumhuriyet erdemliktir. Bizim sağduyulu insanımız ne zaman düğün yapacağını, ne zaman yas tutacağını çok iyi bilir. Beni en çok sevindiren ise Atatürk gençliğinin işbaşında olması. Okullardaki törenler göz kamaştırdı. Cumhuriyet çocukları ‘engel’i aştı. Bugün birçok okula soruşturma gelirse yöneticiler hiç şaşırmasın. Kapıyı çalanlar “Suç işlediniz” diyebilir. Olur mu olur! Cumhuriyet Bayramı kutlamalarında ‘sessiz’ kalmayan yerlerden birisi de Samandıra Can Bartu Tesisleri’ydi. F.Bahçeli futbolcular sabah saatlerinde bir araya geldi, dev Türk bayrağı altında ‘özel’ kutlama yaptı. Duygu yüklü anlar yaşandı. Kaptan Alex’in gözleri dolmuş... Brezilyalının Atatürk’e olan hayranlığını bilmeyenimiz hemen hemen yoktur. Evinin duvarlarında boy boy Ulu Önder’in fotoğrafları vardır. Tercümanı Samet Güzel’in söylediğine göre Alex, Atatürk’ün hayatını su gibi ezberlemiş, okumadığı kitap neredeyse kalmamış. Türkçe’yi de çok iyi konuşuyor. Yıllarca ülkemizde kalıp da Türkçe öğrenmeden giden o kadar çok teknik direktör ve futbolcular olmuştur ki saymakla bitmez. “Alex’in heykelini dikelim” diyorlar, diksinler. Futbolu bıraktıktan sonra teknik direktör olmak istiyormuş. Olsun. Takımı da belli; F.Bahçe. Ancak unutmasın ki futbol oynamakla teknik direktörlük farklı şeylerdir. Biraz da Uğur Boral’a kulak verelim; “F.Bahçe artık sahaya sadece maç kazanmaya değil, gururunu onurunu kazanmaya çıkıyor. Dış etkenlere ihtiyacımız olmadığını göstereceğiz”. Uğur’u, Selçuk’u, Alex’i, Mehmet’i, Volkan’ı çok iyi anlıyorum. Zor günlerden geçiyorlar, kafalar karışık ama sıralamaya bakıyorum F.Bahçe lider. Onur ve gurur savaşı buna denir. Başka söze gerek var mı?

Karabükspor maçı F.Bahçe’nin favori olduğu 90 dakikaydı. Konuk ekip bu sezona iyi giriş yapamadı. Hocaları Yücel İldiz çok mütevazı bir insan. Bugüne kadar ne saha içinde ne de saha dışında olumsuz bir hareketini gördüm. Ancak İldiz’in, Emenike’nin gitmesiyle sıkıntıda olduğu bir gerçek. Aytekin Durmaz ne yaptın öyle? Daha maçın başı, kırmızı kart gösterdiğin futbolcu Alex, belki de sertliği en son yapacak isim. Ortada hiçbir şey yokken ve de sen pozisyonun içindeyken olmaz Aytekin Hoca… Bu, alınterine, emeğe saygısızlık demektir. Peki sonra; aklı o kartta kaldı. Oyundaki hâkimiyetini kaybetti. Tribünlerin protestolarıyla karşı karşıya kaldı. Daha yolun başı, böyle kötü yönetimlerle gölgelemeyin futbolumuzu.

Bir takım için erkenden 10 kişi kalmak zordur. Ama F.Bahçe bunu hissettirmedi. Futbolcuların her biri performanslarının üzerine koyarak mücadele etti. Bienvenu’nün golü tamamen beceri. Baroni ve Caner’i çok beğeniyorum. Mehmet Topuz’un bitmek bilmeyen enerjisi, Gökhan Gönül’ün de kanat bindirmeleriyle Karabük savunması ecel terleri döktü. İlkyarıda F.Bahçe olağanüstü oynadı. Ne var ki ikinci devre yorgunluk nedeniyle devamı gelmedi. Konuk ekip, göze hoş gelen bir futbol sergiliyor. Fakat, bu kazanmak için yeterli değil; tıpkı dün gece olduğu gibi...