SİVAS - F.Bahçe şampiyon... Bu sefer işlem tamam. Hani 2 kez sonda kaçmıştı ya ipi göğüslemek, şimdi öyle olmadı. Artık inanabilirsiniz, biliyorum içinizde halen şaşkın olanlarınız var. Çıkın şoktan. Dökülün sokaklara. 4 yıl gecikmeye uğrayan coşkuyu yaşayın. Hakkınız... İyi günde, kötü günde destek verdiniz. Yılmadınız, umudunuzu yitirmediniz, en zor günlerinde Aykut Kocaman’a, takıma sahip çıktınız, Samandıra’ya gittiniz, moral aşıladınız. Saracoğlu’na koştunuz, ‘12. Adam’lık görevinizi üst düzeyde yaptınız. Deplasman yollarına koyuldunuz, umursamadınız parayı pulu. Yeri geldi aç kaldınız. Ama bütün yaşananlara değdi. İşte size büyük armağan, şampiyonluk kupası. Sevgiliniz, eşiniz, çocuğunuz, arkadaşınız gibi değerli, anlamlı bir ödül. Doyasıya keyfini çıkarın, eğlenin 40 gün, 40 gece. Voleybolcular, basketbolcular, kürek takımı, yüzücüler, atletler gibi futbolcular da mutlu olmayı nihayet hak etti. Gerçi kolay olmadı bu zafere ulaşmak, bugünlere gelmek.

Kötü bir ilkyarı geçirmişti F.Bahçe. Futbolcuların o kadar çok başı ağırmıştı ki, gün oldu sokaklara çıkamadılar, konuşmadılar, köşe bucak insanlardan kaçtılar. Taa ki Türkiye Kupası’nda yenildikleri Yeni Malatya maçına kadar. Çünkü bu karşılaşma yeniden her şeyin silbaştanlığı için iyi bir fırsattı. Herkes başını ellerinin arasına götürdü ve saatlerce düşündü. Ağabeyler ön plana çıktı. Emre, Alex, Volkan, Semih ve Gökhan gibi. Karar verildi; “Biz bu işin üstesinden geliriz..” Peki ya aradaki puan farkı ne olacaktı?. İlk destek Aziz Yıldırım’dan geldi. F.Bahçe Başkanı, oyuncularına şöyle seslenmişti: “Sizlere inanıyorum.” Başkanın transfer yapmaması da inandığının bir göstergesiydi. Samandıra’da neşeli günler başladı, galibiyetler birbirini izledi. Ne Kadıköy’de, ne de dış sahada yenildiler. Takım kişiliğini bulmuştu. İyi top oynuyor, iyi mücadele ediyordu. Tabloya baksanıza olağanüstü, öyle değil mi? Kim başarabilir bunu? Neredeyse rekor kıracaklardı.

4 Eylül tribünleri Saracoğlu’nu hiç aratmadı, keza sokakları da Kadıköy gibiydi. Maçı anlatmama gerek yok. Bu saattten sonra sahadaki futbolu mu, kötü ya da iyi oynayanı mı, neyi yazalım ki, hem de böylesine bir gecenin ardından?

Son perde, son oyundu. F.Bahçe kazandı, sürpriz mi hayır. Beklenen sonuç. Futbolcuların her biri şimdi zafer sarhoşu. Başkan Yıldırım’ın sevinç gözyaşlarını da görmenizi isterdim. Kaleci Volkan’a, Gökhan’a, M.Topuz’a, Yobo’ya, Alex’e, Emre’ye, Stoch’a, Niang’a ve de diğerlerine, ayrıca teknik heyete, arkada görünmeyen kahramanlara kucak dolusu alkış... Sivasspor, teknik direktörüyle, oyuncusuyla, kentiyle iyi bir misafirlik örneği sergiledi. Bir alkış da onlara. Ankaragücü maçı sonra yazımın başlığını ‘Şampi...’ şeklinde atmıştım. Şimdi ‘Şampiyon’ diye tamamlıyorum. Bazı insanların önsezgileri vardır, yeri gelir bu doğrultuda hareket ederler. Pek inanmam ama....