Maçlar aynı saatte başladı, insanlar televizyonlarının başında hop oturup hop kalktı. Hem zirvedekiler hem de düşme potasındakiler aynı heyecanı, stresi yaşadı. Futbolda kazanmak da kaybetmek de var. Birileri sevinecek birileri üzülecek. İşin doğası bu. Ben, Ankaragücü-Fenerbahçe maçına odaklandım. Fırsat buldukça derbiye baktım. Takımlar kadar bizler için de en zor gecelerden biriydi. Böyle yaşanmışlıkları çokça görmüş olsam da sezon sonlarına doğru bu havayı solumak güzel. Pandemi her şeyimizi altüst etti. Bugün salgın olmasaydı İstanbul ve Ankara’da insal seli yaşanırdı. Futbol, seyirciyle güzel ama taşkın olanıyla değil. Peki iyi oyun var mı işte burası uzun hikâye. Diğer ülkeler bizim maçlarımızı neden izlemiyorlar bir düşünün derim.

KRİTİK DEĞİŞİKLİKLER

F.Bahçe oyunun başında Sosa’nın hatalı pasını affetmeyen Alper’in attığı golle 1-0 yenik duruma düştü. Sarı-Lacivertlilerin bu sezon yediği en erken goldü (3. dakika) aynı zamanda. Gol şok etkisi yapmış olmalı ki F.Bahçe’yi sahada göremez olduk. Düşünün 10 dakika içinde 6 net pozisyonu daha vardı başkent ekibinin. İstanbul’da G.Saray’ın öne geçmesi de Sarı-Lacivertlileri kamçılamadı. Gerçekten şaşırdım. Emre Hoca’dan 35. dakikada Mert Hakan-Gökhan değişikliği geldi. Gökhan yerine geçti, Ozan orta sahaya döndü. Çok sürmedi, Valencia’nın asistinde Ozan Tufan skora denge getirdi. Yıldız isim, F.Bahçe’nin gizli golcüsü, 6. kez fileleri havalandırdı. Sarı-Lacivertliler kendi gibi oynamaya başlayınca sıkça rakip kaleye geldiğini gördük. Bunun en büyük nedeni Ankaragücü’nün temposunun düşmesiydi. Tüm forvetler sahadayken, birçok pozisyon üst üste kaçarken 90+6’da Valencia çıktı sahneye, öyle bir gol attı ki F.Bahçe’nin şampiyonluk umudunu yeniden yeşertti. G.Saray da Beşiktaş’ı yenince son 2 maç artık her şeye gebe...