ESKİŞEHİR - Hoş geldin futbol!.. Şimdiye kadar hep dört gözle beklemiştim start gününü. Bu kez öyle olmadı. İçim buruk, heyecanım yok, keyifsizim. Çünkü hiçbir şey geçmişteki gibi olmayacak. Bunu spor camiasının hem içinde, hem dışındakiler çok iyi biliyor. Ama bazıları var ki; yaşananları görmezlikten gelip, umut dağıtıyor. Bana göre bu umudun adı kandırmaca. Ne olur yapmayın. Ellerinizi başınıza götürün, ‘Bu lig nasıl bitecek’ diye düşünün. Lig üzerinden prim yapmaya kalkışmayın.

F.Bahçe ile Trabzonspor düşman gibi oldu. Bu takımların maçlarını düşünebiliyor musunuz? Haydi bana garanti verin olay olmayacağına dair. Ne F.Bahçeliler Karadeniz’e gitsin, ne de Trabzonlular İstanbul’a gelsin. Aksi durumda yaşanacakları düşünmek dahi istemiyorum. Ortalık savaş alanına döner. G.Saray, F.Bahçe’ye cephe almış, hoş; geçmişte de zaten araları var mıydı ki? Gerilim bir kat daha arttı.

Cezaevinde birçok insan yatıyor. F.Bahçe Şampiyonlar Ligi’ne gidemedi. Bu kadar stres, bu kadar gerginlik, kafalar bu kadar karışıkken; ‘sütliman’ bir lig beklemek ne kadar doğru? Umarım yanılan olurum. Ama çok zor. Yayıncı kuruluş kötü durumda, decoderler satılsın diye birileri kurban ediliyor. Metris’te suçsuzlar var; fakat kurunun yanında yaş da yanar misali ceza çekiyorlar. Her gün, herkes konuşuyor, reklam yapanlar da çabası. Bakıyorum; siyasetçiler işe el attı. Bir bu eksikti. Vah...Vah...Vah... Tam dizimizi dövme zamanı.

Eskişehir-Beşiktaş... İlk maç, ilk heyecan. Yol boyunca, iki ay süreyle yaşanılanları film şeridi halinde gözlerimin önünden geçirdim. Bu stattaki Eskişehir-Trabzon, Eskişehir-F.Bahçe maçlarını anımsadım. Eskişehir neredeyse benim ikinci evim gibi. Karşılaşmalar sonrası özellikle Trabzon kanadından gelen tepkileri düşündüm. F.Bahçe Eskişehir’i yendi. Ortam demeçlerle gerildi. Peki Sarı-Lacivertliler, 2009-10 sezonunda Kadıköy’de Trabzon karşısında şampiyonluğu kaçırdığında ne yaptı? Hiçbir F.Bahçeli konuşmadı. Nedense yöneticilerimiz ağızlarından çıkanların nerelere ulaşacağını bilmiyorlar. İşte bu yüzden futbolumuzda dalgalanmalar oluyor. Yöneticiler çaktıkları kıvılcımın ne kadar büyük zararlar getireceğine artık dikkat etmeli.

Guti’ye şaşırmadım

Sabah erken yola koyulduk, arabada Beşiktaş’ın kadrosunda sayıları 12-13’e varan yabancılarını tartıştık. Kaleci antrenörü Zafer Öğer’le konuşurken bana şakayla karışık “Her idmanda karşıma yeni bir yabancı çıkıyor” derdi. Para var, huzur var, tamam; ama Beşiktaş’ta keyifler yerinde mi, orası tartışılır. Geçen yıl ligde hayal kırıklığı yaşadılar, bakalım bu sezon ne olacak.

Kentte kısa bir yürüyüş yaptık. Sonra stada girdim. Bando Es - Es, hemen karşımda çalıyordu yine. Her zamanki gibi mükemmeldiler. İlk günden takımları eleştirmek yersiz olur. Çünkü çalışma programları bozuldu, yavaş yavaş uyum sağlayacaklar. Uzun bir aradan sonra gündüz maçı izledim. Beşiktaş’ta Guti’nin olmamasına şaşırmadım. Son zamanlarda futboluyla değil gece hayatıyla ön plana çıkıyordu. Bundan sonra oynaması da zor. Yeni yeni isimler gördüm, Beşiktaş’ta Veli, Edu; Eskişehir’de de Kamara, Dede gibi...

Beşiktaş’ta saha içi disiplin tamamıyla bozulmuş, herkes birbirine bağırıyor. Quaresma, hocasına dönüp, el-kol hareketleri yapabiliyor. Carvalhal de aynısıyla yanıt veriyor. Nasıl iştir, anlamadım. Gol atılıyor, sevinen yok! Bu sıkıntılı durum umarım fazla sürmez. Skibbe, Eskişehir’i adam eder. Zaman iyi bir ilaç. Ancak tribünlerden yükselen sesler, gelecek için futbolumuz adına tehlike sinyali...