Fenerbahçe Başkanı Aziz Yıldırım koltuğunda 17. yılını tamamladı. Başarılı mı başarılı. Divan Kurulu toplantısında mayıs ayının üçüncü haftasında bırakacağını söyledi, o günü bekleyelim. Ne bileyim, yargı uzar, “Bırakma bizi başkan” diye baskı gelir vs.. Yıldırım’ın daha önce de ifade ettiğim gibi son zamanlarda hedef gösterdiği gazetecilerden birisiyiz. Suçsuzken suçlu olmak üzüyor doğrusu. Başkan çok agresif.
3 Temmuz sürecindeki yayımlamış olduğumuz haberlere keşke bir göz atsa. Bugün gelinen noktaya bakıyorum hoş bir tablo değil. Arkadaşlarımız maçlara alınmıyor, patronlara şikâyet edilenler var.
Gelelim maça. G.Saray sahaya çıkıyor, ıslıklar, yuhalamalar... Beklenen bir şey. Yadırgamamak gerek.

4 teşebbüsten biri gol
Karşılaşma lider vasıflı futbolcuların öne çıkmasını gerektiren bir oyun. Bekliyorum bir şeyler olsun diye. Ama yok. Kördövüşü. Kötü derbi. Yıldızların büyük bir bölümü suskun. G.Saray pozisyon yoksunu, F.Bahçe’nin girişimleri fazla ancak vuruşlar cılız. Tribünler hop oturup hop kalkıyor. Bir gol lazım. Ev sahibi buna yakın görünüyor. Dakika 37; sağ çaprazdan Gökhan’ın ortaladığı topa Muslera, savunma birlikte çıkıyor. Meşin yuvarlak en son Diego’nun önüne düşüyor, sert vuruyor, Kadıköy ayakta. Herkes sarmaş dalaş, sevinç çığlıkları. G.Saraylılar şaşkın. Gol için ofsayt diyenler var. Ancak bulunduğum yerden uzak kaldığım için yorum yapamıyorum. Markovic, Gökhan, Nani F.Bahçe’nin en iyileri. Sarı - Kırmızılılarda ilk 45 dakika içinde öne çıkan futbolcu göremedim.

Tek farklı skorun sancısı
İkinci perde birincinin tıpa tıp benzeri. Hâkimiyet yine F.Bahçe’nin. G.Saray da zaman zaman oyuna ortak olmak istiyor. Burak’ın düşürülüşü penaltı mı değil mi tartışılır. Son dakikalara giriyoruz. Tek farklı skorlar sancı doğurur. Nitekim de öyle oluyor. Olcan’dan Cim-Bom adına beraberlik geliyor. Muhteşem asist Sneijder’den. Ba ve De Souza’nın hatası affedilir gibi değil. Bir derbiyi daha geride bıraktık. Kazananı olmadı ama F.Bahçe yine kaybetmedi.