Bir ülkede, seçilmiş olsun, atanmış olsun, yöneticilerin yaptığı hataları eleştirmek medyanın en başta gelen görevi.

Hatta dünyanın pek çok yerinde, çok basit, sıradan hatalar için bile belli makamlarda oturan insanların istifası istenir ve çoğu zaman da bu istifalar gerçekleşir.

Bizde durum biraz farklı.

Geçmişte, kamu görevlilerinin sorumlu olduğu hatalar yapıldığı zaman başbakanlar, bakanlar çıkıp “Böyle yaparsak görev yapacak insan kalmaz” gibi açıklamalarda bulunurlardı.

İşkence yapan polisler bile bu savunmayla temize çıkardı.

Şimdi durum iyice karmaşıklaştı.

Hükümet, daha birkaç yıl öncesine kadar özellikle Silahlı Kuvvetler’le ilgili konularda medyadan bile erken davranıyor, onları kıyasıya eleştiriyor, hatta bazı baskınlarda kendi askerini suçlayabilecek imalarda bulunuyordu.

***

Geçmişteki açıklamalar, tek tek kişilerle değil de onların temsil ettiği makamlarla ilgiliydi.

Bildiğiniz gibi klasik olarak, “Bilmem kimi eleştirmek önemli değil, ama bu nedenle o makam yıpratılıyor” türünden açıklamalar alışılmıştı.

Şimdi durum değişti.

Başbakan, ister MİT Başkanı olsun, ister Genelkurmay Başkanı, ister ÖSYM Başkanı, ister Ulaştırma Bakanı, hemen savunmaya geçiyor.

Gerçekte, bu kişilerin sorumluluğunda olan kurumlarla ilgili bir olay, bir yanlışlık olmuşsa onlardan bunun hesabını sorması gerekirken onlara sahip çıkıyor.

Türkiye’de böylesine büyük hatalar yapan insanların yerine gelecek değerde başka kimse yok mu?

Elbette var. O zaman neden yöneticiler bu hatalarda direnir, kendileri getirdi diye bu kadroları böylesine sahiplenir ve bütün hataların sorumluluğunu üstlenir, anlamak zor.

***

Kendi göreve getirmediği ya da bir nedenle kendisine karşı olduğunu düşündüğü insanları, kuşku nedeniyle bile emekliye sevk eden, hapse atan bir yönetimin, inanılmaz olayların sorumlusu olmakla birlikte bunların nedenini bile açıklayamayan kişileri savunması biraz garip.

Sonuç olarak ülkenin bugününü veya geleceğini etkileyen kararları alan, bunları uygulayan kişiler Başbakan’a karşı sorumlu olabilirler ama asıl sorumlulukları topluma karşıdır.

Demokratik ve şeffaf toplum, özellikle bu tür görevlerde bulunan kişilerin bırakın görev kusurlarını, kişisel kusurları hakkında bile en ağır eleştirilerin yapılabildiği topluma denir.

Benim adamım iyidir, her ne yaparsa yapsın arkasındayım, senin adamın kötüdür, en iyisini de yapsa karşı çıkarım anlayışı geri kalmış toplumlara aittir.