Dış politikamız geçmişte de pek çok kişiye göre pasifti ve daha etkin rol oynamak gerekiyordu.

Şimdi bu politika değişiyor. Türkiye en azından söylem olarak daha etkin bir politika sürdürmeye başladı.

Uluslararası politikada bir devletin yalnızca söylemleri fazla bir şey ifade etmez. Çeşitli konularda tavır koymak, taraf olmak, arabuluculuk rolü üstlenmek elbette önemli. Ama bunu neye dayanarak ve hangi güçle söylediğiniz daha önemli.

Daha açık söylemek gerekirse, birini tehdit ettiğinizde sonucunda ne yapacağınızın bilinmesi önemli.

Örneğin İsrail’in agresif politikaları yıllardır sürüyor ve kimse buna ses çıkartmıyorsa bunun nedeni yalnızca oraya buraya saldırabilme pervasızlığı değil. ABD’nin bölgedeki gölgesi olması...

***

Türkiye’nin bölgedeki gücünü hissetmesi, hissettirmesi, en azından bu güvenle hareket etmesi bence de olması gereken ve gecikmiş bir tutum.

Ama bu tutumun sonuçlarını almak şartıyla.

Bir “özür” meselesinin bile sonuçlandırılamayışı, BM raporunun istenen biçimde çıkmaması, Rumların kafalarına esip Akdeniz’de sondaja başlaması Dışişleri açısından bence pek başarılı sonuçlar sayılmaz.

Dışarıdan bakıldığında Türkiye’de parlamenter rejimin öyle pek sorunsuz görüldüğünü söylemek zor.

Güçlü bir iktidar var, ama ülkenin geri kalanının oylarıyla Meclis’e gelmiş olan hiçbir partiyle görüşmüyor.

Hiçbir konuda, hatta en hayati sorun olan terör konusunda bile diğer partilerle uzlaşma ortada yok.

Yine ülkenin dışarıdan bakıldığında en can alıcı sorunu olarak görülen Kürt sorununda yapılanlar bir yana, kitlenin temsilcisi olarak seçilmiş parti, Meclis’e gelip yeni yemin etti.

***

Dış politikada aktif olmanın bana göre en önemli göstergesi, Türkiye’nin doğrudan kendisiyle ilgili, yıllardır çözülemeyen sorunlarında bir ilerleme göstermesi...

Ermeni sorunundan Kıbrıs’a, Avrupa Birliği’nden Akdeniz’e, hatta daha basiti vize konusunda aktif politikanın sonuçlarını almaya başlamazsak bu söylenenlerin hepsi yalnızca boş konuşma olarak kalır. Hiç kimseye de bir etkisi olmaz.

O zaman bu dış politika yalnızca iç politikaya hizmet eder.