Çoğu zaman, önemli politik karakterler, büyük yıldızlar, ünlüler narsistik özellikler taşır.

Geçmişte bu özellikleri çok fazla öne çıkartmak hoş karşılanan bir şey değildi. Kim olursanız olun, alçakgönüllü olmak, insanları dan dun konuşarak kırmamak, aklına eseni söylememek önemsenirdi.

Günümüzün ünlü kişilikleriyse aksine narsist özelliklerini öne çıkartarak, ağızlarına geleni söyleyerek, eleştirilere sinirlenerek, ona buna saldırıp hakaret ederek yaşıyor.

Belki de hepsinden önemlisi, artık kimse kimseyi dinlemek istemiyor.

Ortalık şişmiş ego balonlarından geçilmiyor.

***

Yalnızca politikacılar, gazeteciler, yıldızlar mı?

Günümüzün sosyal medyası bile bunun üzerine kurulu.

Herkes yalnız kendisinden memnun.

Bu nasıl oldu? Bizim kuşaklar çocuklarını kral ve kraliçe olarak yetiştirdiği için mi?

Bu tamamen boş kendine güven nereden geldi?

Eskiden çocukları evlerde, okullarda eziyoruz, kendilerine güvenlerini yok ediyoruz derken nasıl oldu da bir kuşak sonra tam tersi bir portre ortaya çıktı?

İnsanların genel tutumu artık, “ben ne diyorsam ve düşünüyorsam doğrudur, evrensel olarak da böyle kabul edilmelidir” şekline geldi.

***

Herhangi bir konuda eskiden konuşurken dikkat ederdik. En iyi bildiğimiz konuda bile ne olur ne olmaz belki bir pot kırarız diye düşünürdük.

Şimdinin gazetecileri, televizyon yıldızları önüne gelene aklına eseni söylüyor, yanlış söylediğini fark edince de aldırmıyor devam ediyor. Tartışma yaptığı konuda daha önce oturup çalışmamış olmasını “doğallık” olarak görüyor.

Bu duruma alışsak iyi olur, çünkü yalnız burada değil bütün dünyada yeni akım bu.