Uzun bir süredir değişim, açılım, demokratikleşme, yeni anayasa, uzlaşma gibi kavramlar havada uçuşuyor.

Ama Türkiye giderek artan bir ivmeyle kavgaya ve hesaplaşmaya devam ediyor.

Geçmişle hesaplaşma, derin devletin ortaya çıkarılması, askeri vesayetin bitirilmesi gibi sunulan büyük operasyon ve davalar “temiz toplum” istekleri yerine daha büyük bir çatışma ve saflaşma yarattı.

Bu operasyonları ve davaları destekleyenlerle karşı çıkanlar kesinlikle çıkan sonuçlardan da tatmin olmayacaklar. Yani bu davalardan ne çıkarsa çıksın her iki kesim yine kendi inandığı şeyi savunmaya devam edecek.

Bu davalarda son derece fantastik bir derin devlet örgütlenmesi aranırken pek derin olmayan devletin üyelerinin bağlantılarının çok önceden ortaya çıktığı Dink davası, örgütlü suç bulunamayarak sonuçlanıyor örneğin.

***

Temiz toplum oluşturmak, uzlaşma sağlamak, farklı kesimlerin birbiriyle olan kavgasını bitirebilmek ve yıllardan beri sürüp giden savaşı demokratik haklarla bağlayarak çözebilmek ancak toplumun büyük bir bölümünün adalete güveniyle sağlanabilir.

Yazık ki Türkiye artık bu aşamada değil.

Bırakın buradaki insanları, yurtdışındaki gözlemciler, gazeteciler, Avrupa Birliği temsilcileri bile Türkiye’de çok ciddi bir hukuk sorunu yaşandığını vurgulayıp duruyor.

Hükümetin yargı süreçlerini yönlendirdiği iddiası yalnızca muhalefet partilerince dile getirilmiyor.

***

Muhalefet partileriyle iktidar arasında hiçbir bağ kalmadığı gibi belki çok uzun süredir görülmemiş sertlikte bir kavga her gün artarak sürüyor.

Medyanın bir bölümünün neredeyse tümüyle iktidarın sözcüsü haline gelmesi ve sürekli bu doğrultuda yayın yapması toplumdaki ayrışmayı da iyice yükseltiyor.

Herkesin yalnızca kendi doğru bildiğine inandığı böyle bir ortamda uzlaşmayla anayasa yapılması, bu kesimlerin yeniden barışması, adalete güvenin sağlanması, kurumlardaki kavganın bitirilmesi giderek uzaklaşan bir hayale dönüşüyor.