Gözlemci sıfatıyla davet edildiğim CHP’nin Uluslararası Suriye Konferansı’na dair “gözlemlerim” kısaca şöyle: Türkiye’nin ana muhalefet partisinin, iktidarın yanlış Suriye dış politikasına karşı önemli bir uyarı çıkışı yapması ve ana mesaj olarak “Ankara Şam’la görüşmeli” demesi, oldukça önemliydi. Ancak bu önemli ana mesajın altı maalesef içerikte pek doldurulamadı. Bu, bir parça belirlenen oturumların ağırlıklı olarak Türkiye’deki Suriyeliler sorununa ayrılmasından, ama bir parça da katılımcıların Suriye meselesindeki pozisyonlarından kaynaklanıyordu.

Şöyle ki: Sempozyumu CHP yerine AKP düzenleseydi, katılımcıların yarıya yakını yine katılımcı olurdu! 2011 yılından beri medyada Suriye Devlet Başkanı Beşar Esad’a karşı konumlanan akademisyen ve gazeteci yorumcuların önde gelenleri sempozyumdaydı! Nitekim, konuşmalarda maalesef yukarıda belirttiğim ana mesaja rağmen, ağırlık olarak Esad karşıtı mesajlar verdiler.

CHP yönetimi, Chattam House kurallarının geçerli olduğunu belirterek, konferansta dile getirilen görüşlerin sahipleri üzerinden dışarı aktarılmasını ne yazık ki istemedi. Yanlış bulsak da, haliyle ev sahibinin kurallarına uyuyoruz.

Ama o görüşleri de kısaca eleştirelim: Bir kere konuşmacılarının çoğunun, Suriyelilerin Türkiye’ye sığınma nedenini Esad’ın diktatörlüğüne ve zulmüne bağlamaya kalkması, çok büyük bir yanlıştı. Kaldı ki bu AKP’nin argümanıydı. Ve ana muhalefet partisinin konferansında sorunun kaynağı olarak iktidarla aynı saptamaların yapılıyor olması, çözüm oluşturma çabası açısından daha baştan soru işareti yaratıyordu. Sorunun nedeni yanlış teşhis edilince, soruna çözüm de güdük kalıyordu. Sorunu Esad’a bağlayan liberal sosyologlar bu nedenle Türkiye’deki Suriyelileri vatanlarına kavuşturma perspektifi yerine, onların Türkiye’ye nasıl uyum gösterecekleri üzerinde durdular ağırlıkla. Ve dördüncü oturumda bir generalle kıdemli bir gazetecinin söz sırası gelene kadar da maalesef sorunun ana kaynağı olan ABD emperyalizminden bahseden olmadı!

Ancak her şeye rağmen CHP’nin Uluslararası Suriye Konferansı, Ankara-Şam işbirliği gibi meselenin esasına dair vurgusu ve bunu iktidara zorlama potansiyeli nedeniyle oldukça önemliydi. Sürdürülmesi ve yeni katılımcılarla geliştirilmesi, ülkemiz için de, komşumuz için de yararlı olacaktır.