Dünya, gerçek kutsallarını sahte kutsallar uğruna feda edebilenler tarafından yönetildiği için bu kadar korkunç bir yer.
Olmayan tanrılardan, çocuklarını onlara kurban ederek medet umanların aklı ancak bu kadar evrimleşebiliyor.
O yüzden sen sen ol, herhangi bir şey için ne kendini, ne çocuklarını feda et;
Ne de başkalarından bunu bekle.
Ama bu, göze aldığın ve beklediğin fedakârlıklar olmadığı anlamına gelmesin.
Gelenekleri ve refleksleri gözden geçir;
Korkularının yerini cesaretle değiştir.
Mesela... Cesur ol ve vatansız yaşamayı göze al.
Sınırları feda etmelerini iste onlardan.
Topraklara el koymasınlar.
“Burası benim ülkem” diyerek dağları, nehirleri, ormanları, okyanusları kuşatmasınlar.
Pay ederek azalmasınlar, paylaşarak çoğalsınlar.
Mesela... Cesur ol ve kimliksiz yaşamayı göze al.
Atalarının nereden gelip nereye gittiğiyle ilgilenme.
Göçler ve savaşlarla yazılmış insanlık tarihinden öğrenmen gereken tek şey var:
O karmaşada kimin, ne zaman, kiminle seviştiğini asla bilemezsin.
Damarlarında akan kanın saflığına o yüzden hiç güvenme.
O saflığın peşine düşenlerden uzak dur. Milliyetlerini feda etmelerini iste onlardan.
Devletler kurup halkları birbirine düşürmesinler.
Birbirlerinin bayraklarını yakmasınlar.
Dillerini yasaklamasınlar.
Atalarının düşmanlığını bir madalyon gibi göğüslerinde taşımasınlar.
Mesela... Cesur ol ve sadece ihtiyacın olanlarla yetinmeyi göze al.
Mülkiyet anlayışlarını feda etmelerini iste onlardan.
Asla sahip olamayacakları şeyler uğruna, gerçekten sahip oldukları şeylerden vazgeçmesinler.
Senden özgürlüğünü, mantığını ve hatta canını feda etmeni isteyen bu sistemin ekonomiyi legal ve illegal silah ticaretiyle ayakta tuttuğunu hiç unutma.
Savaşarak sahip oldukları şeylere değil yaşayarak sahip oldukları şeylere değer versinler.
Mesela... Cesur ol ve dilinden vazgeç.
Kodlarını değiştir, açılarını genişlet ve emin olduğun her şeyden biraz da şüphe et.
Onların da dillerini feda etmelerini iste.
Ülke bütünlüğü ve halk ve savaş ve uzlaşma ve süreç ve hainlik ve silah ve din ve terör ve ordu ve savaş ve barış ve hesap ve devlet ve katliam ve tarih ve toprak ve...
Kelimelerin anlamlarından bir alev gibi sıyrılıp beyinlerini nasıl yaktığını fark etsinler artık.
Beyinleri...
Kafataslarının içinde kocaman ama evrende minicik olan beyinleri...
İnsanın, siviliyle askerinin birbirinden farklı şeyler olduğuna ezelden beri ikna olan o beyinleri..
Bu ikna olmuşlukları sayesinde her savaşta illa bir taraf olmayı becerebiliyorlar.
Hiçbir şeyi olmayan ülkelerin hatta halkların bile o yüzden kocaman bir ordusu ve korkunç silahları var.
Keyif verici şeyleri yasaklayan ama can alıcı her şeyi pazarlayan bu sistemde kolektif akıl, savunma bahanesiyle her türlü savaşı kolayca onaylıyor.
Ve senden fedakârlıklar talep ediyor.
En önemlisi... Cesur ol ve öbür dünyalara hükmeden tanrılara değil bu dünyadaki hayata inanılan bir düzende yaşamayı göze al.
İnançlarını feda etmelerini iste onlardan.
Bütün tanrılar kanla doyarlar.
Tanrılara kurbanlar sunmayı artık bıraksınlar.
Tanrılar adına öldürmekten vazgeçsinler.
Cinayetleri bizzat kendileri adına işledikleri gerçeğiyle yüzleşsinler.
Kadim kurban ritüelindeki korkunç mantık, başkasının hayatını gözden çıkararak kendi hayatını kurtarmaktır.
Bazen hayvanlar, bazen kadınlar, bazen de çocuklar.
Ama ille de masum olanlar.
Her daim aç olan tanrılar anca masumiyetle doyarlar.