ESKİDEN “ikmal” denirdi ve öğrenciler başlarına gelenin ne demek olduğunu bu Arapça sözcükten tam anlamıyla çıkaramazlardı. Yerine şimdi kullanılan “bütünleme” de yine biraz açıklama gerektiriyor. Bütünlemeye kalmak, eski deyimiyle “ipka”, yani sınıfta “kalmak” değil, “tamamlanmaya muhtaç” olmak demektir; yani bir eksik vardır ve o giderilecek ve sınıfta öğretilmek istenenle bütünleşmiş olacaktır.
Ne yazık ki Sayın Başbakan Taksim Gezi Parkı olaylarıyla yaşanan “birinci sınıf devlet adamlığı” sınavında bütünlemeye kalmış sayılıyor. Türkiye Cumhuriyeti gibi köklü bir tarihten gelen ve anlamlı bir devrimden doğmuş bir devlette hükümet başkanlığı eden kişinin son olaylardan çıkarılabilecek mesajlar demetini iyi anlamış olması ve ona uygun davranışı sürdürmesi gerekirdi. Bunun bir “toplumsal birikim taşması” olduğu sezilmeli ve taşkınlıkların da ister istemez bu boşalma gereğinden ileri geldiği anlaşılmalıydı. Üç-beş ağaçlık bir doğa katliamından doğan bir taşma değil bu. Sayın Başbakan da başkaldırışın nedeni “ideolojik” diyerek işin içinden çıkmaya çalışıyor ama söylediklerinde bu ideolojinin ne olduğuna ilişkin tek sözcük yok. Oysa yalnız jeostratejilerin değil, artık yeni mesajların ve kuşak görüşlerinin kesişme noktasındaki bir Türkiye söz konusu. Ama böyle bir ülkeyi yönetmeye soyunanların bu durumu değerlendirme yeteneğine sahip olmadıkları son olayların şaşkınlığında feci şekilde belli oldu, bu bir.
İkincisi, olaylar sırasında ve sonrasında bu evrensel ölçüdeki afallayış ve düşünce pasaklılığından sonra, olan biteni sanki sıradan bir talancılıkmış gibi “çapulculuk” diye nitelendirmek, dünyadaki bütün gözlerin üzerine dikildiği bir ülkeyi yöneten devlet adamına hiç yakışmadı. Hele Sayın Başbakan’ın çaresizliğe yenilip ses tonunu inatçılığa çevirerek “Taksim’e cami de yapacağım” ya da “Atatürk Kültür Merkezi’ni de yıkacağım” deyişlerindeki zayıflık belirtisi, hiç değilse temsil edilen koskoca ulusun gururu düşünülerek böyle açığa vurulmasa olmaz mıydı?
Ne tuhaf, siyasal görüşlerini ve hedeflerini paylaşmadığınız iktidar sahiplerinin başarısızlıkları; sizi sevindirmek şöyle dursun, bazen onlar kadar, hatta belki de daha çok sizi üzer. Bilirsiniz ki, eninde sonunda şöyle veya böyle olumsuz sonuç ülkeye ve ulusa da zarar vermiştir. Öyle olduğu için, onların da derslerini çalışıp bütünlemelerini vererek sınıflarını geçmelerini yürekten dilersiniz.