SON duruma bakılırsa, henüz değişen bir şey yok: Sözler aynı, gerçekler de olduğu gibi duruyor. Bu tiyatrodan şimdilik kârlı çıkanın, inandırıcı olmadıkları halde, İmralı’daki “adabeyi” ile yandaşlarının olduğunu söylemek yanlış olmaz: “Akıllıca düzenlendiği” söylenen bir plan uygulanmıştır. Adabeyi, kendi suretini bile göstermeyen bir televizyon filmini devlet televizyonundan ve özel şirketlerin kanallarından yayınlatmayı ve herkese seyrettirip dinletmeyi becermiştir.
“Tarihi” olduğu iddia edilen metne gelince, her tümcesinde, hatta her sözcüğünde saklı olan kavram saptırmalarına ve aldatmacalara zaman ayırmaya ve üzerlerinde akıl yormaya değmez. Hep aynı yaklaşım: Kendini kurnaz ve akıllı sayıp karşıdakini salak ve akılsız sayanların her zamanki oyunu. Silahların gölgesinde dikte edilmek istenen sözde insancıl ve barışçıl tuzakları yutturmak, Türkiye Cumhuriyeti’nin temel ilkelerini yok sayarak paylaşılmasına ve peşkeş çekilmesine zemin hazırlamak.
Uygulamanın ilk perdesini görmeden bunlar üzerinde durmaya değmez. Söylenenlerde bir damlacık içtenlik olsa, sözde mesajın okunduğu saatlerde Diyarbakır caddelerine büyük reisin posterleri asılmaz, Türk bayrakları toplanıp ortalıktan kaldırılmazdı.
Kısacası, barış tiyatrosunun ilk perdesi Kürtçü kopuşçuların kendi alkışlarıyla kapanmıştır.

Şimdiki “barış” sürecinin başarılı olabilmesi için bugün yapılanların, kurulmak istenen yeni düzenin ilkeleriyle kurallarına da uygun olması gerekir. Örneğin, “silah bırakmak”tan söz ediliyorsa, bunun “silah susturma ya da silahını alıp gitme”ye dönüşmemesi, silah sahibinin kimliğini kurallara uygun biçimde belirlemeyi ve resmi kayıtlardaki sicilini doğru temizlemeyi de içermelidir.

Çıkış kapıları insanları suçluluktan ve suç araçlarından arındıran birer duş kabini ya da ucuz af makinesi olamaz.

Cumhuriyet kurulurken hilafet ordularının mensupları Arap topraklarına, Avrupa ülkelerine kaçmış, dönüş kapıları “150’likler” listesiyle yüzlerine kapanmıştı. Yıllar sonra yine ulus-devlete karşı çıkmış olanların hiç değilse artık \tbundan böyle onu koruyanlara güçlük çıkarmalarını önlemek gerekmez mi?