SEÇİM öncesinde halkı kendi yönlerine çekmeye uğraşan iki koro var.

Korolardan birinin “şef” denecek tek bir yöneticisi yok ortalıkta. Ama, sanki çok iyi yetişmiş biri tarafından yönetilirmiş gibi tutarlı ve uyumlu sesler çıkarmaktalar. Ustaca bestelenmiş bir havayı seslendirmekte çok başarılılar. Belli ki, uzaklarda ya da tam içimizde, fakat iyi saklanmış ve amaçlarına uygun bilgilerle donatılmış insanlarca bir merkezden yönetilmekteler.

Öbür değişik seslerin sahiplerine koro diyebilmek için bin şahit lazım. Hep cumhuriyet ve özgürlük sözü ediliyor ama tutarlılık ve uyum yok. Oysa, koskoca bir ülkeyle halkının geleceği onların başarısına bağlı.

Üzerine büyük oyunların oynandığı bir ülkedeyiz. Coğrafyadaki yeri öylesine kritik ve ilginç bir tarihten gelen halkının potansiyeli öylesine yüksek ki, ülkeyi ve halkını avuçlarına alıp kendi çıkarlarına uygun hedeflere yöneltmek isteyenler böyle bir duruma seyirci kalamıyorlar ve kendi amaçlarına elverişli oyunları sahneye koymadan duramıyorlar. İşin kötüsü, içte de kendi inançlarına uygun bir toplum yaratmak ve dıştakilerin çıkar hesaplarıyla kendi heveslerini birleştirmek isteyen işbirlikçiler hiç eksik olmuyor.

Atlantik ötesinin Genişletilmiş Ortadoğu hesapları ile Ankara’daki iktidarın ileri demokrasi, çılgın proje, yeni anayasa heveslerini ve cumhuriyetçi kurumları yıpratıcı komploları o “uzak ve başarılı merkez”in defterine yazabilirsiniz.

Böylesine karanlık ve sinsi bir girişime karşı cumhuriyetçi bir cephe kurulamaz mıydı? Ana muhalefetin öncülüğünde illerdeki kuvvet durumlarını tartışarak, oy hesapları yapıp partiler arasında akıllıca güç kaydırmaları yaparak iktidar partisinin karşısına çıkmak başarılabilirdi. Ama olmadı: Ana muhalefet partisi öncülüğe yanaşmadı; öbür partiler, irili ufaklı, bağımsız adaylarla seçime girip sonra gruplaşma yolunu denemek istediler. Oysa, AKP’nin iktidar planını önlemek için CHP yanında cumhuriyetçi iki partinin daha Meclis’e girmesine yönelik bir strateji izlenebilirdi. D’Hondt sistemi denen oy hesabı çeşitli olasılıklara kapı açabiliyor. Örneğin, MHP’yle birlikte DSP gibi bir partinin de varlığıyla Meclis aritmetiği dengelenebilir, sistemin yine en büyük muhalefet partisi durumuna getireceği CHP’nin öncülüğünde cumhuriyetçi bir koalisyon olasılığı bile ortaya çıkabilirdi. Hayal ama, gerçek de olabilir, istense.