HER ŞEY gibi sabrın da sonu olmalı. Sabırda dünya rekorları kırmış olabileceği söylenen Kıbrıs sorunu için bile. Bu beklentinin karşılanıp karşılanmadığı belki bugün öğleden sonra belli olabilir. Tabii, dün New York eyaletinin büyük kentinden batıya doğru uzanan Long Island’da başlayan “üçlü müzakere”nin sonucu ilan edilebilir duruma gelirse eğer.

Ama bu sonucun sabrı sona erdirmesi çok düşük bir olasılık. Çünkü görüşmeleri bitirmek hiçbir tarafın işine gelmiyor gibi. Ne Kıbrıslı Rumlarla Türklerin, ne anavatanlarının ne de Birleşmiş Milletler’in.

Rumlar AB’ye girmiş olmakla muratlarına çoktan ermişler; Türkleri yönetenler kendi sorunlarını tek başlarına çözebileceklerinden pek emin değiller; Yunanistan krizden çıkma telaşında; Türkiye ise tedhiş ve depremle meşgul.

Birleşmiş Milletler’e gelince, orası asıl sorumlu olduğu dünya düzeninin dışına düştükten sonra ayakta kalma gerekçesi sayabileceği Kıbrıs sorunu gibi bir konu bulmuş olmaktan çok memnun.

Kısacası, önemini yitirdiği halde sürüklenen bir sorun var ortalıkta. Ama siz bunu bir de ne yapacağını kestiremeyen gariban Kıbrıslı Türk’e sorun. Sabrın sona erdirilmesi ve KKTC’nin gerçek devlet niteliğiyle herkesçe tanıtılması, en azından o gibilerin insan sayılması açısından \t\tönemli. Ankara bu davadan vazgeçemez.

Üçlü New York görüşmeleri sonuçsuz kalırsa, bir bakıma sabrı sona erdirip sorunu noktalamak için değerlendirilebilecek bir fırsat doğmuş olacaktır. Anlaşılıyor ki, gelinen aşamada Türk tarafı çapraz oylamayı, yani bir tarafın seçmenine öbür taraftaki adaylara oy verme hakkı tanınmasını reddetmiş, Rum tarafı ise Annan Planı’yla da önerilen “dönüşümlü başkanlık” formülünü geri çekmiş.

Bu durumda, Adadaki iki bağımsız devletin karşılıklı saldırmazlık ve iyi komşuluk paktları çerçevesinde yan yana yaşamasını öngören bir barış planını ileri sürme zamanı gelmiş demektir.

Daha ne bekleniyor? Batı dünyasının Birleşmiş Milletler’e damgalatarak önümüze koyacağı bir “zoraki nikâh” belgesinin baskıyla bizlere kabul \tettirilmesi mi?

\n\n