DİPLOMASİMİZ kötü bir dönemden geçmekte. Parlak umutlar uyandırarak yola çıkan bir bakan için üzücü bir tablo bu. Belki, onun açısından, doğru teori sahipliği ile yanlış emel esaretinin ortak ürünü.

Arap Baharı sonrasındaki görüntü “komşularla sıfır sorun” ilkesine uygun düşüyor mu? Bakanlık, partiyi yönetenlerin “Batılı hesaplara aşırı hizmetkârlık” diye özetlenebilecek hevesinden ülkeyi esirgeyebilmeliydi. Olmadı. Şimdi, Arapların gözünde Batı’nın çıkarları uğruna din kardeşlerini arkadan vuran bir Türkiye imgesi var. Artık, geleceğin Kaddafi’siz Libya’sı ve Beşşar Esad’sız Suriye’siyle eski günlerin sıcak dostluklarını yeniden kurmak çok zor olacak.

Belki, Tunus ve Mısır’la bile.

Asıl talihsizlik, Kıbrıs konusundaki kararsızlık ile Avrupa Birliği konusundaki kişiliksizliğin oluşturduğu bulanık tablo dolayısıyla yaşanıyor. Bakanlık, bu iki alandaki Türk dış politikasına berraklık getirecek son noktayı koyabilmeliydi. Olmadı. Şimdi, Atina’nın Kıbrıslı Rumlarla bir olup Ankara’yı oyalama entrikasına kurban edilen ve AB kapısında hâlâ boynu bükük bekletilen bir Türkiye var.

Diplomasimiz bu iki görüntüden dersler çıkarıp kararlar alamayacak kadar bellek ve irade yoksunu mudur? Koskoca ülke yarım yüzyılı aşkın iki beyhude sevdanın peşinde sürüklenir durumda bırakılamaz. Zamanın Batılı kıta devletleri Avrupa Ekonomik Topluluğu diye birlik kurduklarında aralarına katılmak için 1959’da üyeliğe başvuran Türkiye, bugün hâlâ tam üyelik için çabalamaktayken, yakın geçmişteki komünist Yugoslavya’nın federe devleti Hırvatistan bağımsızlaşıp 2003’te başvurduğu AB’den kesin tam üyelik sözü aldı bile geçen gün. AB Başkanı Herman Van Rompuy, 9 Aralık’ta katılım antlaşması imzalanırken Zagreb’de yaptığı konuşmayla tam üyeliğin 1 Temmuz 2013’te kesinleşeceğini ilan etti. Hırvatistan o tarihe kadar “etkin gözlemci” olacak, o günden sonra yirmi sekizinci AB devleti niteliğiyle Ankara’nın acıklı durumunu seyre başlayacak.

Diplomasimizi yönetenler ise Kıbrıs’ta Rumlarla federasyon kurup AB’nin hoşuna gitme sevdasından bir türlü vazgeçemedikleri için, hep yaptıkları gibi olmayacak duaya amin demeyi emredecekler görevlilere yine.